ترانه های پرطرفدار ایرانی

امروز آغاز هفته ازدواج است. این مناسبت را بهانه قرار دادیم و سراغ ۱۲ فیلم شاخص سینمای ایران رفتیم که مراسم عروسی در آن‌ها محور درام است؛ از «روز واقعه» شهرام اسدی تا «همه می‌دانند» اصغر فرهادی. حتما این مطلب را که خواندید، می‌گویید چرا جای فلان فیلم خالی است. طبعاً این ۱۲ فیلم انتخاب ما است و می‌شد فیلم‌های دیگری را در گزارش گنجاند. توضیح دیگر اینکه در این ۱۲ فیلم عروسی نقش محوری در پیشبرد درام دارد و مراسم عروسی محل ثقل داستان است. وانگهی همه فیلم‌های مورد اشاره آثار مهم سینمای ما هستند که کارگردان‌های مطرح پشت آن‌ها قرار دارند.

در گزارش پیش رو درباره فضای کلی هر کدام، استفاده دراماتیک از عروسی و جایگاه فیلم توضیح داده شده است. در ذیل «بوی پیراهن یوسف» می‌شد به دیگر فیلم ابراهیم حاتمی‌کیا یعنی «وصل نیکان» هم اشاره کرد. در این فیلم عروسی نمادین است و کارگردان به جریان زندگی در روز‌هایی که تهران به خاطر جنگ خالی شده بود، اشاره دارد. بهرام بیضایی علاوه بر «مسافران» در «وقتی همه خوابیم» به ازدواج‌های سخیف در برخی فیلم‌ها طعنه زده؛ جایی که فیلم به دست یک کارگردان تجاری می‌افتد و او قصه را با یک مراسم عروسی سرخوشانه به ابتذال می‌کشد! حتما سوال مشترک این است که چرا به «ازدواج به سبک ایرانی» اشاره نشده. فیلم حسن فتحی سرشار از آداب و سنت ازدواج و عروسی است، اما در تعریف این مطلب نمی‌گنجد.

خواستگاری (۱۳۶۸)

کارگردان: مهدی فخیم‌زاده

فضای کلی: داستان فیلم «خواستگاری» درباره پیرمردی به نام جواد جلالی (زنده‌یاد هادی اسلامی) است که با داشتن چندین فرزند و نوه به خاطر تشویق دوستان تصمیم می‌گیرد پس از ۳۰ سال که از فوت همسرش گذشته از نو ازدواج کند. او با پیرزنی (ثریا قاسمی) که هم‌سن و سال خود اوست، آشنا می‌شود. آن دو به رغم مخالفت فرزندان و آشنایان پای سفره عقد می‌نشینند و زندگی تازه‌ای را شروع می‌کنند.

استفاده دراماتیک از عروسی: عشق پیری همیشه سوژه جذابی برای فیلم‌های سینمایی بوده. مهدی فخیم‌زاده، اما از دل یک قصه کمدی می‌خواست حرف‌های دیگری هم بزند. اینکه پیر‌ها هم دل دارند و می‌توانند ازدواج مجدد داشته باشند و … قصه «خواستگاری» در بستری کمدی روایت شده و به همین خاطر حرف فیلم رنگ شعار نگرفته است. برعکس، آنچه بر فضای فیلم بیش از همه سایه می‌اندازد، موقعیت‌های کمدی است. عشق پیری و مخالفت فرزندان باعث ایجاد موقعیت‌های کمدی زیادی در فیلم «خواستگاری» شده.

جایگاه فیلم در سینما: «خواستگاری» در زمان اکران مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. خسرو امیر صادقی سرمایه‌گذار فیلم روایت جالبی از ساخت آن دارد: روزی با مهدی فخیم‌زاده نشسته و گرم صحبت بودیم که صحبت از پیر شدن سوفیا لورن و وضعیت امروز او شد. بحث تا جایی پیش رفت که تبدیل به ایده‌ای برای ساخت فیلم «خواستگاری» شد. در واقع پیرمرد و پیرزنی که می‌خواهند باهم ازدواج کنند و با مخالفت فرزندانشان روبه‌رو می‌شوند.

عروس (۱۳۶۹)

کارگردان: بهروز افخمی

فضای کلی: فیلم داستان جوانی به نام حمید است که با تلاش موفق می‌شود با دختر مورد علاقه اش ازدواج کند. شب عروسی، در حالی که در راه سفر به ماه عسل هستند، تصادف می‌کنند و این حادثه باعث می‌شود تا راز‌هایی درباره گذشته حمید فاش شود.

استفاده دراماتیک از عروسی: فیلم تم کلی‌اش را از فضای روز جامعه گرفت؛ دورانی که هنوز شوق ازدواج در جوان‌ها بالا بود! و از آن طرف برای عشق‌شان هر کاری می‌کردند. حمید (ابوالفضل پورعرب) جاه‌طلب بود و از تهدیدش‌های پدر معشوق (نیکی کریمی) نمی‌ترسید. در نهایت پولی که باید را از طریق غیرقانونی جور کرد و وصال حاصل شد. بخش‌هایی از قصه «عروس» در میان جشن و سرور و سرخوشی روایت شد. بعد از آن روی دیگر ماجرا را نمایش داد؛ زمانی که حمید از مهلکه تصادف می‌گریزد.

جایگاه فیلم در سینما: «عروس» از این جهت جزو فیلم‌های مهم سینمای بعد از انقلاب محسوب می‌شود که بهروز افخمی توانست برای ساخت آن، از برخی خطوط قرمز عبور کند و تصویری واقعی از یک عروس را در سینمای بعد از انقلاب به نمایش بگذارد. مرتضی آوینی درباره این فیلم گفته است: «عروس فیلمی است استادانه و نمونه‌ای از سینمایی مطلوب. اصل مطلب این است که افخمی سینما را همان‌طور که باید باشد دیده است نه بیشتر و نه کمتر.» ابوالفضل پورعرب و نیکی کریمی، هردو به واسطه بازی در این فیلم، شناخته شدند و به سینما راه پیدا کردند و تا سال‌ها ستاره بودند.

مسافران (۱۳۷۰)

کارگردان: بهرام بیضایی

فضای کلی: «مسافران» هشتمین فیلم بلند بیضایی، داستان مسافرانی است که یک آینه قدیمی را برای یک مجلس عروسی حمل می‌کنند و عده زیادی در تهران، منتظر آن‌ها هستند. مسافران در تصادف اتومبیل می‌میرند. اما بزرگ خانواده، مرگ آن‌ها را باور ندارد. اما در نهایت مسافران با آینه سر می‌رسند و عروسی برگزار می‌شود.

استفاده دراماتیک از عروسی: بهرام بیضایی در «مسافران» نگاهی استعاری به مرگ و زندگی دارد. او شب عروسی و آینه‌ای را که در فرهنگ ما جایگاهی ثابت در مراسم عروسی دارد، نماد زندگی می‌بیند. شکنندگی آینه هم نماد مرگ است که با تصادف رقم می‌خورد. راه تأویل این فیلم همچنان باز است و به قول یک نویسنده «مسافران» حکایت دردآلود انسان‌هایی است که، چون هدف و انگیزه واقعی حیات را درک نکرده‌اند، به مقصد نمی‌رسند و، چون آدم‌های فیلم، این حقیقت را درنیافته‌اند و همه چیز را در زندگی دنیا خلاصه می‌کنند باید گفت، هرگز به مقصد نخواهند رسید، این مسافران. هرگز.

جایگاه فیلم در سینما: بهرام بیضایی بعد‌ها گفته بود «مسافران» در پاسخ به «مادر» علی حاتمی ساخته شده و اصالت را به مرگ می‌دهد. از زمان نمایش فیلم تا سال‌ها نقد‌های متعددی بر فیلم نوشته شد. برخی منتقدان در وصفش نقد‌ها نوشتند و برخی، چون فراستی آن را به «پلاستیک» تعبیر کرد. در جشنواره فجر قرار بوده همه جوایز اصلی به فیلم داده شود که طی یک مصلحت اندیشی به شش جایزه از جمله جایزه ویژه هیات داوران خلاصه می‌شود.

روز واقعه (۱۳۷۳)

کارگردان: شهرام اسدی

فضای کلی: «روز واقعه» درباره عبدالله، جوانی مسیحی (علیرضا شجاع نوری) است که تازه اسلام آورده و در آستانه جشن ازدواج خود با راحله دختر زید (لادن مستوفی)، ندایی غیبی می‌شنود که او را به یاری فرامی خواند. عبدالله به دنبال این ندا بیابان به بیابان و واحه به واحه تا کربلا می‌تازد و عصر عاشورا به آنجا می‌رسد تا «حقیقت را پاره پاره بر نیزه» بیابد.

استفاده دراماتیک از عروسی: بهرام بیضایی در مقام نویسنده فیلمنامه «روز واقعه»، عبدالله را در موقعیتی قرار داد که بهره‌مند از لذایذ دنیوی است. او صاحب موقعیتی ویژه شده بود و با برتری از رقبا رضایت پدر راحله را به دست آورده بود. عبدالله، اما در میان هلهله‌های عروسی، به لذت دنیا پشت پا می‌زند تا به لذت بزرگ‌تر برسد. علاوه بر این معنا، تقابل شادی‌های ابتدای فیلم و صحنه پایانی الگوی موفقی است که در فیلم‌سازی همیشه جواب داده. فیلم با شادی شروع می‌شود و با صحنه‌های تکان‌دهنده به پایان می‌رسد.

جایگاه فیلم در سینما: «روز واقعه» در سیزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر پنج سیمرغ بلورین از جمله جایزه بهترین فیلم را به دست آورد. مهم‌تر از این جایزه، جایگاهی است که فیلم پیش خاص و عام کسب کرده و همچنان یگانه‌ترین اثر با موضوع عاشورا است. فیلم الگویی مناسب برای فیلم‌های عاشورایی شده، اما هنوز نمونه موفق‌تری ساخته نشده است. حتی «رستاخیز» احمدرضا درویش به اندازه «روز واقعه» تاثیرگذار نیست.

بوی پیراهن یوسف (۱۳۷۴)

کارگردان: ابراهیم حاتمی‌کیا

فضای کلی: فیلم داستان زندگی دایی غفور (علی نصیریان) است که پسرش یوسف مفقودالاثر شده. دلش گواهی می‌دهد، پسرش زنده است، اما دیگران می‌گویند یوسف شهید شده. غفور در روز‌های انتظار با شیرین (نیکی کریمی) آشنا می‌شود که از اروپا آمده است و چشم انتظار برادر. «بوی پیراهن یوسف» داستان شوق انتظار است و لحظاتش پر از اضطراب.

استفاده دراماتیک از عروسی: «بوی پیراهن یوسف» با سکانس عروسی شروع می‌شود. دایی غفور برای اینکه زندگی نامزد پسرش بیهوده تباه نشود، او را به عقد پسری دیگر در می‌آورد. عروس راضی نیست، اما این عقد به شکل تلفنی انجام می‌شود و دایی، او را روانه خارج از کشور می‌کند. ابراهیم حاتمی کیا با الهام از واقعیت‌های جامعه پس از جنگ، این سکانس را در ابتدای «بوی پیراهن یوسف» گنجاند. خیلی‌ها شهید و اسیر شده بودند و نامزدهای‌شان بلاتکلیف. دایی غفور در پی خوشبختی نامزد پسرش است. سکانس عروسی این فیلم پر است از حس دلهره و غم. چهره عروس شاد نیست و دیگران خنده‌های تصنعی بر لب دارند.

جایگاه فیلم در سینما: یکی از فیلم‌های ماندگار ابراهیم حاتمی کیا است و از آن به عنوان بهترین فیلم درباره آزادگان یاد می‌شود. «بوی پیراهن یوسف» همچنان طراوت دارد؛ چه قصه پر کشش آن، چه بازی علی نصیریان و چه موسیقی مجید انتظامی. فیلم هر سال در سالروز بازگشت آزادگان از تلویزیون پخش می‌شود، اما هنوز جذابیت دارد و این یعنی «بوی پیراهن یوسف» اثری بدون تاریخ مصرف است.

لیلا (۱۳۷۵)

کارگردان: داریوش مهرجویی

فضای کلی: داریوش مهرجویی در «لیلا» سراغ بحرانی شایع در جامعه ایرانی رفت: ناباروری زن. رضا (علی مصفا) و لیلا (لیلا حاتمی) برای بچه‌دار شدن انواع درمان را تجربه می‌کنند، اما نتیجه‌ای به دست نمی‌آید. این زوج عاشقانه همدیگر را دوست دارند، اما مادر رضا خوشبختی را در به دنیا آمدن یک بچه می‌داند و لیلا را در منگنه می‌گذارد که رضا زنی دیگر بگیرد. این اتفاق رخ می‌دهد و حاصل ازدواج رضا با گیتی (شقایق فراهانی) یک بچه است.

استفاده دراماتیک از عروسی: صحنه ازدواج دوم رضا در حالی که لیلا نظاره‌گر است، جزو سکانس‌هایی است که مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این سکانس برخلاف ظاهرش، شور و شوقی را منتقل نمی‌کند بلکه بازتاب دهنده یک حس غم‌بار است. مهرجویی با این تمهید که البته تکنیکی سابقه‌دار است، در پی القای بیشتر حرف فیلمش بود.

جایگاه فیلم در سینما: فیلم همچنان طراوت دارد و شاهد مثال اینکه دو سال پیش در گروه هنر و تجربه اکران شد و مورد استقبال قرار گرفت. «لیلا» در جشنواره پانزدهم فجر دو جایزه به دست آورد: سیمرغ بازیگر نقش دوم (جمیله شیخی) و دیپلم افتخار نقش اول (لیلا حاتمی). خانم حاتمی بعد از آن فیلم تا حالا در سطح یک بازیگری می‌درخشد. «لیلا» در سال ۷۶ عنوان بهترین فیلم منتقدان و نویسندگان سینمایی را از آن خود کرد و در جشن خانه سینما سه تندیس کارگردانی، فیلمنامه و صدا را به دست آورد.

شیدا (۱۳۷۷)

کارگردان: کمال تبریزی

فضای کلی: فرهاد (پارسا پیروزفر) بینایی‌اش را از دست داده و در بیمارستان صحرایی عاشق پرستارش، شیدا (لیلا حاتمی) می‌شود. پایان جنگ بین آن‌ها فاصله می‌اندازد، ولی فرهاد برای پیدا کردن معشوق از پا نمی‌نشیند. در نهایت فرهاد با سیما (کمند امیرسلیمانی) ازدواج می‌کند.

استفاده دراماتیک از عروسی: بعد از جنگ شیدا وارد کار لباس عروس می‌شود. او به همراه مادرش در یک مراسم عروسی شرکت می‌کند و آنجا است که شیدا با شنیدن نام داماد (فرهاد) بی‌اختیار خود را روی صندلی رها می‌کند. او یاد گذشته‌ای می‌افتد که در جنگ پرستار فرهاد بوده و بین‌شان رابطه‌ای عاشقانه شکل گرفته است. از اینجا به بعد قصه اصلی شیدا روایت می‌شود. نویسنده و کارگردان برای تاثیرگذاری بیشتر، از تمهید فراق بهره بردند.

جایگاه فیلم در سینما: فیلم «شیدا» جزو معدود فیلم‌هایی است که عشق در خاکریز شکل می‌گیرد. رضا مقصودی فیلمنامه‌نویس و کمال تبریزی کارگردان، بعد از تجربه موفق «لیلی با من است» بار دیگر خط شکنی کردند و سراغ یک فیلم جنگی عشقی رفتند. «شیدا» در جشنواره هفدهم فجر قدر ندید، اما بعد از نزدیک به دو دهه، پیش مردم به عنوان یکی از آثار ممتاز سینمای دفاع مقدس محبوبیت دارد. «شیدا» نه تنها راوی روح لطیف بچه‌های جنگ است که مصائب جنگ و تلاش مشفقانه پرستاران و پزشکان را به تصویر می‌کشد.

عروس آتش (۱۳۷۸)

کارگردان: خسرو سینایی

فضای کلی: «عروس آتش» نقدی است بر سنت‌های دست و پاگیر. فیلم داستان احلام (غزل صارمی) را روایت می‌کند که دلبسته هم‌دانشگاهی خود (مهدی احمدی) است. سنت‌های عشیره‌ای، اما اجازه این وصلت را نمی‌دهد و او به اجبار به ازدواج پسرعمویش (حمید فرخ‌نژاد) در می‌آید. احلام در سکانس پایانی دست به خودکشی می‌زند.

استفاده دراماتیک از عروسی: اصل فیلم بر نقد یک سنت نادرست بنا شده؛ تا جایی که برخی سکانس‌ها به مستند پهلو می‌زند. در فرهنگ داستان‌های شفاهی و مکتوب ایرانی، همیشه عشق، فراق و وصال جایگاهی ویژه داشته و همچنان داستان‌های منبعث از آن برای مخاطب جذاب است. خسرو سینایی در «عروس آتش» از همین خصلت به‌خوبی بهره برد و استفاده‌ای کامل از مشتقات عروسی کرد. شورش عروس و انتحار او در حجله، شوکی است که به مخاطب وارد شد و تاثیر فیلم را دو چندان کرد. حسن بزرگ فیلم این است که از تمام لحظات پیش و پس از جشن عروسی استفاده‌ای دراماتیک در جهت حرف پایانی فیلم کرده است.

جایگاه فیلم در سینما: «عروس آتش» در جشنواره هفدهم فجر صاحب سه سیمرغ شد که مهم‌ترین آن جایزه بهترین فیلم تماشاگران است. «عروس آتش» همچنان فیلمی محبوب است و غالب منتقدان و مخاطبان از آن به‌نیکی یاد می‌کنند. این فیلم شهرت حمید فرخ‌نژاد را هم به دنبال داشت و باعث شد او مسیرش را از کارگردانی به سمت بازیگری کج کند.

شام آخر (۱۳۸۰)

کارگردان: فریدون جیرانی

فضای کلی: «شام آخر» داستان دوئل عشقی یک مادر و دختر است. میهن مشرقی (کتایون ریاحی) استاد دانشکده معماری بعد از بیست و شش سال زندگی با شوهرش از او جدا می‌شود. این دو اختلاف فکری و رفتاری دارند و ستاره (هانیه توسلی) مادر را تشویق به جدایی می‌کند. بعد از جدایی به خانه قدیمی پدری‌اش می‌رود و با دختر و دایه‌اش آفاق (ثریا قاسمی) زندگی تازه‌ای را آغاز می‌کند. ستاره تصمیم دارد با مانی معترف (محمدرضا گلزار) دانشجوی رشته معماری ازدواج کند، اما مانی عاشق مادر ستاره می‌شود!

استفاده دراماتیک از عروسی: ازدواج در «شام آخر» نقطه عطف یک اتفاق است؛ جایی که مخاطب همچنان امید دارد مادر ستاره به نفع دخترش کنار برود. او، اما مانی را رها نمی‌کند و وصلت شکل می‌گیرد. با این ازدواج بهانه برای یک قتل مهیا است. در ابتدای فیلم به ماجرای قتل اشاره شده و در پایان شاهد کشته شدن عروس و داماد توسط ستاره هستیم. فریدون جیرانی با روایت یک قصه نامتعارف، نمایش ازدواج و نیز یک قتل، هر آنچه مطلوب ذائقه مخاطب است را در «شام آخر» قرار داد.

جایگاه فیلم در سینما: ثریا قاسمی برای این فیلم از جشنواره بیست‌ویکم فجر سیمرغ مکمل گرفت. از آن سو هانیه توسلی به سینما معرفی شد که به خوبی نقش ستاره مشرقی را به باور مخاطبان نشاند. دختری که بر سر معشوق با مادر دوئل می‌کند و او را به قتل می‌رساند. «شام آخر» فروش خوبی در گیشه داشت، اما منتقدان به آن روی خوش نشان ندادند.

محاکمه در خیابان (۱۳۸۸)

کارگردان: مسعود کیمیایی

قضای کلی: در روز عروسی امیر (پولاد کمیایی) با مرجان (شبنم درویش)، حبیب (حامد بهداد) یکی از دوستان امیر به او خبر می‌دهد که همسر عبد (شقایق فراهانی)، حرف‌هایی درباره رابطه مرجان و شوهرش (حمیدرضا افشار) می‌زند و ادعا می‌کند که از او بچه‌دار هم شده و آن را سقط کرده است. امیر به سراغ همسر عبد می‌رود و شماره تلفن عبد را می‌گیرد. امیر با مرجان برخورد تندی می‌کند، مرجان خود را بی‌گناه می‌داند و درنهایت این بی‌گناهی اثبات می‌شود.

استفاده دراماتیک از عروسی: «محاکمه در خیابان» یکی از فیلم‌های متاخر مسعود کیمیایی است که باز هم از مشخصه‌هایی، چون مردانگی، ناموس‌پرستی و شرافت بهره می‌برد. او این بار قصه‌اش را از روز عروسی و یک شک شروع می‌کند. این کهن الگویی است که ظاهراً هنوز برای قصه‌پردازی کشش دارد؛ لااقل کیمیایی استفاده‌ای که مدنظرش بود را کرد و تمام قصه «محاکمه در خیابان» را بر آن بنا نهاد.

جایگاه فیلم در سینما: مسعود کیمیایی «محاکمه در خیابان» را بر اساس طرحی از اصغر فرهادی ساخت. در طول فیلم تم شک و قضاوت که عنصر ثابت سینمای فرهادی است، به وضوح قابل رصد است. از آن سو فیلم از عناصر سینمایی کیمیایی (بارزترین آن مردانگی و ناموس‌پرستی) بهره می‌برد. نتیجه فیلم به مذاق برخی خوش آمد و برخی آن را اثری دوباره در کارنامه کیمیایی لقب دادند. «محاکمه در خیابان» در گیشه هم فروش متوسطی داشت.

یه حبه قند (۱۳۸۹)

کارگردان: سیدرضا میرکریمی

فضای کلی: فیلم داستان پسند (نگار جواهریان) دختر کوچک است که قرار است عروسی‌اش برگزار شود. خواهران و داماد‌ها از دور و نزدیک جمع شده‌اند تا مقدمات جشن فراهم شود. دایی (سعید پورصمیمی)، اما دلش به این وصلت رضا نیست. او پسند را برای قاسم (امیرحسین آرمان) می‌خواهد.

استفاده دراماتیک از عروسی: «یه حبه قند» در فضایی سرخوشانه شروع می‌شود، در میان شادی و رقص. در آستانه جشن، اما دایی با یک حبه قند می‌میرد و پلوی عروسی تبدیل به پلوی عزا می‌شود! «یه حبه قند» با ظرافت، همنشینی مرگ و زندگی را به نمایش می‌گذارد. دنبال یادآوری این نکته است که کسی از لحظه بعد خود خبر ندارد. فیلم بدون افتادن به دام شعار این مفهوم را یادآور می‌شود. در نیمه اول شادی و سرخوشی بر فضا حکمفرما است و در نیمه دوم صدای شیون و عزا به گوش می‌رسد. «یه حبه قند» همچنین شرحی است بر عاشق و معشوق‌های جدا افتاده از هم. قاسم و پسند از بچگی دل در گرو هم داشته‌اند، اما جبر زمانه سرنوشتی دیگر رقم زده است.

جایگاه فیلم در سینما: فیلم به محض اکران، تحسین همکاران سید رضا میرکریمی را به همراه داشت. منتقدان زیادی هم «یه حبه قند» را تحسین کردند. فیلم بار‌ها و بار‌ها از تلویزیون پخش شده و هنوز دارای جذابیت است. به زعم خیلی‌ها «یه حبه قند» بهترین فیلم کارنامه میرکریمی محسوب می‌شود.

همه می‌دانند (۱۳۹۷)

کارگردان: اصغر فرهادی

فضای کلی: لورا (پنه لوپه کروز) که در آرژانتین و در شهر بوئنوس آیرس زندگی می‌کند همراه فرزندانش برای شرکت در یک جشن به شهری در نزدیکی مادرید که در آن بزرگ شده است برمی‌گردد. در این سفر که پیش‌بینی می‌شد به تجدید دیدار از اعضای خانواده خلاصه شود، رویداد‌های غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد. در شب عروسی دختر گم می‌شود و همه درگیر این ماجرا هستند.

استفاده دراماتیک از عروسی: اصغر فرهادی یکی از تماشایی‌ترین سکانس‌های جشن عروسی را در «همه می‌دانند» به ثبت رسانده. فضای این سکانس به‌قدری سرخوشانه است که مخاطب خیلی زود درگیرش می‌شود. کسانی که سینمای فرهادی را می‌شناسند، اما می‌دانند بعد از این سرخوشی خبری تلخ در راه است. همین اتفاق هم با گم شدن دختر رخ می‌دهد و بعد از آن قضاوت‌ها شروع می‌شود. اصغر فرهادی که در آثارش آدم‌ها را به چالش می‌کشد این بار هم چنین می‌کند و هر بار انگشت اتهام به سمت یک نفر می‌رود.

جایگاه فیلم در سینما: «همه می‌دانند» جزو فیلم‌های موفق اصغر فرهادی است، اما منتقدان بر سر کیفیت آن اختلاف نظر دارند. با این حال آنچه مهم است اینکه فرهادی توانست فیلمی تمام خارجی بسازد و موفق به جذب تماشاگران بشود. این فیلم در جشنواره‌های زیادی هم حضور داشت و جوایز متعددی به دست آورد. «همه می‌دانند» جایگاه اصغر فرهادی در خارج از کشور را بیش از پیش تثبیت کرده است.

---

منبع:www.ysobh.com

---

 

نوشته ۱۲ فیلم شاخص ایرانی با محوریت مراسم عروسی اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

متن آهنگ حمید عسکری تو بگو آخه عزیزم بدم این قلبو به کی

میتوانید در ادامه مطلب متن ترانه زیبای حمید عسکری – تو بگو آخه عزیزم بدم این قلبو به کی رو مشاهده کنید

ادامه مطلب / دانلود

متن آهنگ حمید عسکری من تو چشای کی جز تو نگاه کردم

میتوانید در ادامه مطلب متن ترانه زیبای حمید عسکری – من تو چشای کی جز تو نگاه کردم رو مشاهده کنید

ادامه مطلب / دانلود

«هابز و شاو» از مجموعه فیلم‌های سینمایی «سریع و خشمگین» در سه روز اول اکرانش با پشت سر گذاشتن «شیرشاه» و «روزی روزگاری در هالیوود» در رتبه نخست اکران در آمریکا قرار گرفت.

«سریع و خشمگین تقدیم می‌کند: هابز و شاو» فیلم جدید کمپانی یونیورسال که اولین اسپین اف از مجموعه پرفروش «سریع و خشمگین» به کارگردانی دیوید لیچ است که از حضور دواین جانسون، جیسون استتهم، ادریس آلبا، ونسا کربی و هلن میرن بهره گرفته است.

این فیلم که فروشی ۶۰.۸ میلیون دلاری را در سه روز نخست اکران خود در آمریکا تجربه کرد در صدر باکس آفیس هفتگی آمریکای شمالی نشست و در بازار خارجی هم ۱۲۰ میلیون دلار فروخت.

این فیلم که با بودجه ۲۰۰ میلیون دلاری ساخته شده، در ۱۴ هزار و ۲۹۶ سالن سینما در آمریکای شمالی روی پرده رفته است.

«هابز و شاو» دو سال بعد از فیلم «سرنوشت خشمگین» را دنبال می‌کند. شخصیت اصلی فیلم لوک هابز ماموری باتجربه با دوست و رقیب قدیمی‌اش دکارد شاو باید در برابر خلافکاری به نام کریسنتون بایستد.

این فیلم با فروش ۱۸۰ میلیون دلاری در سه روز جایگاه پنجم را در میان فروش افتتاحیه فیلم‌های «سریع و خشمگین» به دست آورد و با فروش در ۶۳ بازار بین‌المللی در جایگاه نخست جهانی قرار گرفت و در ۵۲ بازار فیلم اول گیشه‌ها شد.

بیشترین فروش جهانی این فیلم در روسیه بود که فروش ۸.۱ میلیون دلاری را کسب کرد. بریتانیا با فروش ۷.۸ میلیون دلاری و اندونزی با فروش ۷.۶ میلیون دلاری دیگر مناطقی بودند که بیشترین استقبال را از این فیلم به عمل آوردند. هند با فروش ۷.۴ میلیون دلاری، مکزیک با فروش ۶.۹ میلیون دلاری، ژاپن با فروش ۶.۵ میلیون دلاری و تایوان با فروش ۶.۲ میلیون دلاری دیگر کشورهایی بودند که بیشترین استقبال را از این فیلم به عمل آوردند. نمایش این فیلم هنوز در چین شروع نشده و چینی ها از ۲۳ اگوست به تماشای فیلم می‌نشینند.

مجموع هشت فیلم قبلی «سریع و خشمگین» در گیشه جهانی ۵ میلیارد دلار فروش کرده است.

«شیر شاه» این هفته به مکان دوم آمریکا رانده شد و با فروش ۳۸.۲ میلیون دلار دیگر فروشش در سومین آخر هفته اکران را به بالای ۴۳۰ میلیون دلار رساند. این فیلم در ۷۹۶۵ سالن سینما در حال اکران است.

«روزی روزگاری در هالیوود» ساخته تارانتینو با بازی دی کاپریو و برد پیت، در دومین هفته اکرانش جایگاه سوم را کسب کرد و با فروش ۲۰ میلیون دلار دیگر فروشش در آمریکا را به ۷۸.۸ میلیون دلار رساند. این فیلم در ۵۴۷۳ سالن سینما در حال نمایش است.

در جایگاه چهارم نیز «مرد عنکبوتی: دور از خانه» قرا گرفت که دنباله‌ای بر فیلم سینمایی «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» محصول ۲۰۱۷ است. این فیلم به کارگردانی جان واتس و نویسندگی کریس مک کنا و اریک سامرز با بازی تام هالند، ساموئل ال. جکسون و جیک جیلنهال در هفته پنجم نمایش خود ۷.۸ میلیون دلار فروش کرد تا مجموع فروشش را به رقم ۳۶۰.۲ میلیون دلار در آمریکا برساند.

فیلم پنجم باکس آفیس هم «داستان اسباب بازی ۴» بود که با اختلافی اندکی از «مرد عنکبوتی: دور از خانه» و با فروش ۷.۲ میلیون دلاری این جایگاه را کسب کرد و مجموع فروشش را به ۴۱۰.۱ میلیون دلار در آمریکا رساند.

---

منبع:مهر

---

 

نوشته «هابز و شاو» فاتح گیشه‌ها شد/ فروش ۱۸۰ میلیون دلاری در ۳ روز اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

در هالیوود، نمایش آزمایشی برای هر فیلم حساس و مهمی امری ضروری به حساب می آید. بعد از ماه های طولانی کار بر روی یک فیلم، برای سازندگان فیلم سخت است که بتوانند نتیجه ی کار خود را با یک ذهن باز بررسی کنند و حتی از آن سخت تر، پیش بینی عکس العمل مخاطبین است. در چنین شرایطی، نمایش آزمایشی فیلم به سازندگان اثر این امکان را می دهد که نه فقط نقاط ضعف کار را پیدا کنند، بلکه کل آن را هم تغییر دهند. هر کسی می تواند در نمایش آزمایشی فیلم شرکت کند؛ تنها چیزی که لازم است داشتن یک نگاه کاملاً بی طرفانه است. در ادامه به فیلم های هالیوودی ای می پردازیم که برای جلب رضایت تماشاچیان دوباره فیلمبرداری شدند.

۱- سانست بولیوار (Sunset Blvd)

«سانست بولیوار»  فیلمی نوآر با فضایی تاریک، درباره زندگی تراژیک ستاره های هالیوودی است که توانست به موفقیت زیادی دست پیدا کند. این فیلم جوایز بسیاری از جمله ۳ اسکار دریافت کرد، اما همه ی این موفقیت ها را مدیون اولین تماشاچیان خود بود. نسخه ی آزمایشی فیلم در همان دقایق ابتدایی توانسته بود همه ی تماشاچیان حاضر در سالن را به خنده وادارد اما این وضعیت چندان دوام نیاورده بود و ظرف ۳۰ دقیقه، همان تماشاچیان سردرگم شده بودند و دیگر نمی دانستند با یک فیلم درام مواجهند یا یک فیلم کمدی. بسیاری از تماشاچیان که دیگر مایل به دانستن پایان فیلم نبودند، شروع به ترک سالن کردند.

وقتی بیلی وایلدر، کارگردان فیلم، از یکی از تماشاچیان پرسید مشکل فیلم چه بود، او گفت: «تا حالا چنین فیلم مزخرفی ندیده بودم.» نکته اینجا بود که در نسخه ی اصلی فیلم، کاراکتر «گلیس» بعد از مرگ، ماجرای غم انگیزش را برای دیگر مُرده ها تعریف می کرد. به همین خاطر کارگردان تصمیم گرفت فیلم را دوباره از اول فیلمبرداری کند.

۲- لیگ عدالت (Justice League)

سازندگان فیلم «لیگ عدالت» ابتدا آن را دنباله ای برای فیلم «بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت» (Batman v Superman: Dawn of Justice) در نظر داشتند، اما این فیلم سوپر قهرمانی در گیشه به شدت شکست خورد. زمانی که «لیگ عدالت» هنوز در دست تولید بود، از آنجایی که کارگردانان فیلم در مورد آینده ی فیلم نگران بودند، تصمیم گرفتند با توجه به نقدها و نظرات منفی، ۲۰ درصد از فیلم را تغییر دهند.

به همین دلیل تمامی صحنه های کاراکتر «ویکتور استون» که به قبل از «تغییر شکل» او مربوط می شد، حذف شدند. بخش زیادی از دیالوگ های این شخصیت هم حذف شدند و به تنها چند جمله کاهش یافتند. تقریباً تمامی سکانس های مربوط به این ابرقهرمان دوباره فیلمبرداری شدند و بخش مربوط به باز شدن تابوت او هم بعداً به فیلم اضافه شد. یکی دیگر از مواردی که بعداً به فیلم اضافه شد اشاره ای است که در فیلم به گذشته ی کاراکتر «زن شگفت انگیز» می شود. تغییرات جزئی دیگری هم در فیلم ایجاد شد که جو فیلم را به کلی دگرگون کرد.

۳- رستگاری در شاوشنک (The Shawshank Redemption)

طبق وبسایت IMDB، «رستگاری در شاوشنک» یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما است. این فیلم نه تنها جوایز بسیاری دریافت کرده و بارها نامزد جوایز مختلفی شده، بلکه محبوبیت زیادی هم در میان مخاطبان سینما دارد.

فرانک دارابونت، کارگردان کار، در ابتدا پایان چندان خوش بینانه ای برای فیلمش در نظر نگرفته بود. در اصل قرار بود این سؤال در ذهن تماشاچیان شکل بگیرد که آیا کاراکتر «رِد» موفق می شد بعد از سال ها زندگی پشت میله های زندان، زندگی آزادانه ای را در پیش بگیرد یا نه، که احتمالاً جواب این سؤال منفی بود. گروهی که به تماشای نسخه ی آزمایشی فیلم نشستند، مخالف چنین پایان بندی بدبینانه ای بودند و کارگردان کار چاره ای جز تغییر پایان فیلم نداشت. در حقیقت، صحنه ی ملاقات دوباره ی «رِد» با «اَندی» بعداً به فیلم اضافه شد.

۴- جهش یافته های جدید (The New Mutants)

خبر ساخت فیلم «جهش یافته های جدید» اولین بار در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. نویسندگان فیلم قول ساخت فیلمی منحصر به فرد و خلاقانه را به مخاصبان سینما دادند. اما تریلری که در سال ۲۰۱۷ از فیلم منتشر شد نشان داد فیلم ژانر کاملاً متفاوتی با آنچه تصور می شد دارد. در حقیقت، معلوم شد «جهش یافته های جدید» یک فیلم ترسناک واقعی است و همین مسأله طرفداران فیلم های ابرقهرمانی را حسابی گیج کرده بود. موج اظهار نظرهای منفی از آن حکایت داشت که فیلم با شکست رو به رو خواهد شد، به همین دلیل، اکران فیلم یک سال به تعویق افتاد تا فیلم دوباره فیلمبرداری شود. اما بعد از ادغام شرکت های فیلمسازی دیزنی و فاکس، نمایش این فیلم به سال ۲۰۲۰ موکول شد.

۵- تایتانیک (Titanic)

اولین نسخه ی تدوین شده ی فیلم «تایتانیک»، ۵ ساعت بود. شاید کمتر کسی باشد که با جذاب و پرکشش بودن این فیلم موافق نباشد، اما با این وجود هم ۵ ساعت مدت زمان خیلی زیادی محسوب می شود.

جیمز کامرون، کارگردان کار، نظر تماشاچیان اولیه ی فیلمش را پذیرفت و ۴۵ دقیقه از آن را حذف کرد، از جمله صحنه های مربوط به کوه یخ شناوری که از بیرون پنجره دیده می شد، درگیری «جک» و «کالدون» و همینطور نجات بازماندگان کشتی. علاوه بر این، کامرون تصمیم گرفت پایان نسبتاً خنده آور فیلم را تغییر دهد. در نسخه ی ابتدایی فیلم، رز بر سر تصاحب گردنبند الماسش با یک گنج یاب درگیر شده بود. کامرون بعداً پایان تراژیکی که همه ی ما دیده ایم را جایگزین آن کرد.

۶- جوخه انتحار (Suicide Squad)

با وجود مثبت بودن نقدهای اولیه ی فیلم «جوخه انتحار»، پروژه به کارگردان کار برگشت داده شد. سازندگان فیلم نگران بودند همان اتفاقی برای «جوخه انتحار» بیفتد که برای فیلم «بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت» (Batman v Superman: Dawn of Justice) رخ داده بود. به همین دلیل فضای تاریک و دراماتیک نسخه ی اصلی را تغییر دادند و آن را به فیلم شادتر و مثبت تری تبدیل کردند. در نسخه اصلی، تمرکز اصلی بر روی رابطه ی میان کاراکترهای «هارلی» و «جوکر» بود. نسخه ی نهایی فیلم از سمت تقریباً همه ی نشریات معروف و منتقدین، نقدهای بسیار منفی ای دریافت کرد.

۷- فیلم «دِدپول ۲» (Deadpool 2)

اولین تماشاچیان فیلم «دِدپول ۲» از آن اظهار نارضایتی کردند. آن ها کاراکتر بامزه ی اصلی فیلم را دوست داشتند، اما از اینکه مدت زمان کمی در فیلم به کاراکترهای «کیبل» و «دومینو» اختصاص داده شده بود ناراضی بودند. سازندگان فیلم تصمیم گرفتند رضایت مخاطبان را جلب کنند و به این ترتیب، سکانس های بیشتری را به این دو کاراکتر اختصاص دادند. علاوه بر این، آن ها تصمیم گرفتند صحنه ی پست کردیت فیلم را که در آن «دِدپول» در زمان سفر می کرد، حذف کنند چون معتقد بودند وجود آن دیگر ضرورتی ندارد.

۸- «زن زیبا» (Pretty Woman)

کمدی رمانتیک «زن زیبا» ابتدا یک درام اجتماعی کاملاً جدی بود. کارگردان کار، در ابتدا در نظر داشت شخصیت «ویوین» زنی معتاد باشد که برای خرید مواد مخدرش از راه روسپی گری پول درمی آورد. در پایان فیلم قرار بود «ادوارد» این زن زیبا را از ماشینش بیرون بیندازد و پولی که به «ویوین» بدهکار بود را هم به طرفش پرت کند.

خوشبختانه، شرکت دیزنی با چنین درام تاریکی مخالف بود و از کارگردان فیلم خواست پایان بندی های متفاوتی برای آن بسازد. تماشاچیان نسخه های آزمایشی فیلم، خوش بینانه ترین پایان بندی را انتخاب کردند و سازندگان فیلم هم تصمیم گرفتند بسیاری از صحنه های فیلم را دوباره فیلمبرداری کنند و فیلم را بیشتر شبیه یک کمدی کنند.

۹- شکارچیان روح (Ghostbusters)

طرفداران در ابتدا معتقد بودند بازسازی این کمدی علمی تخیلی مشهور، ایده ای احمقانه و کاری بی مورد است. اما پل فیگ اصلاً نگران این مسأله نبود چون او قاطعانه تصمیمش را گرفته بود که نسخه ی جدیدی از «شکارچیان روح» را به دنیا عرضه کند

.

در نتیجه، وقتی اولین تریلر فیلم منتشر شد، در میان تمامی تریلرهای منتشر شده در سایت یوتیوب بیشترین دیسلایک را دریافت کرد. مشکل اصلی طرفداران این بود که در نسخه بازسازی شده، همه ی شکارچیان روح، زن بودند. سازندگان فیلم تصمیم گرفتند به شیوه ی خودشان به این انتقادات پاسخ دهند، به همین دلیل، بعداً سکانسی به فیلم اضافه کردند که کاراکترهای اصلی را هنگام خواندن نظرات منفی مخاطبان در یوتیوب نشان می داد.

۱۰- سربازان سفینه (Starship Troopers)

فیلم علمی تخیلی هجوآمیز «سربازان سفینه» ابتدا قرار بود یک فیلم رمانتیک باشد. در حقیقت، قرار بود رابطه ی «کارمن» و «جانی» در جریان تمرینات نظامی شان به هم بخورد و «کارمن» با فرمانده اش «زندر» وارد رابطه ی عاشقانه شود. این اتفاقات تماشاچیان نسخه ی آزمایشی را برآشفت چون آن ها می خواستند فیلم تا حد ممکن رمانتیک نباشد و فرمانده هم کشته شود. به همین دلیل، سازندگان فیلم مجبور شدند فیلمنامه را تغییر دهند و برای تبدیل کردن کار به یک فیلم کاملاً اکشن، صحنه های جدیدی را جایگزین کنند.

---

منبع:roozia​to.‎​com

---

 

نوشته ۱۰ فیلم مشهور هالیوودی که برای جلب رضایت تماشاچیان دوباره فیلمبرداری شدند اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

بازیگران سینما فقط بر پرده ی سینما خوش نمی درخشند بلکه در صحنه ی زندگی هم تلاش های قابل تحسینی دارند. در واقع زندگی آن ها هم مانند هر انسان دیگری مملوء از تلاش و مبارزه برای رسیدن به موفقیت است. آن ها تا رسیدن به شهرت راه سختی را طی می کنند، به همین دلیل داستان های جالبی در مورد اتفاقاتی که در این راه از سر گذرانده اند، دارند. در ادامه به حقایقی تحسین برانگیز درباره ی زندگی تعدادی از بازیگران هالیوودی می پردازیم.

۱- امیلیا کلارک قبل از بازی در سریال «بازی تاج و تخت»، برای پرداخت اجازه خانه اش همزمان شش جا کار می کرد

وقتی کستینگ ایجنتِ امیلیا کلارک با او تماس گرفت (کار کستینگ ایجنت انتخاب بازیگر و پیشنهاد او به کارگردان ها یا استودیوهای فیلمسازی است)، امیلیا تازه از دانشکده ی تئاتر فارغ التحصیل شده بوده و همزمان شش شغل داشت تا بتواند اجاره خانه اش را پرداخت کند. این تماس درمورد تست بازیگری سریال «بازی تاج و تخت» (Game of Thrones) بود. امیلیا هر چه در توانش بود برای این تست انجام داد و دقیقاً همانی بود که باید می بود.

کلارک در تست بازیگری اش برای نقش «دنریس» بسیار خوب ظاهر شد و کار او مورد پسند شورانرهای «بازی تاج و تخت» یعنی دیوید بنیاف و دن ویس قرار گرفت، اما آن ها مجبور بودند رئیس شبکه ی اچ بی او را هم راضی کنند. به همین دلیل وقتی امیلیا در تست دوم حاضر شد، فقط بنیاف و ویس لبخند به لب داشتند نه رئیس شبکه.

ویس در اینباره گفته: «امیلیا پرسید کاری هست که از دستش بربیاد تا جو رو عوض کنه و بنیاف هم ازش پرسید میتونی برقصی. امیلیا هم بدون هیچ اشتباهی مثل یه ربات شروع کرد به رقصیدن. این کار رو متعهدانه و خیلی خوب انجام داد. حتی رئیس شبکه هم دیگه چاره ای جز لبخند زدن نداشت.»

۲- کیت هرینگتون به خاطر حفظ شأن یک زن خود را درگیر یک دعوا کرد و روز بعد با یک چشم کبود به تست بازیگری سریال «بازی تاج و تخت» رفت

کیت هرینگتون با دختری که «آن زمان به نوعی می شود گفت با او رابطه داشت» به مک دونالد رفته بود. هیچ میز خالی ای در رستوران نبود به همین خاطر، آن ها در نهایت با یک زوج دیگر سر یک میز نشستند. مردی که آنجا نشسته بود شروع کرد به توهین کردن به دختر همراه هرینگتون، به همین دلیل کیت با او درگیر شد. اما آن مرد بسیار درشت اندام تر از او بود و به گفته ی کیت «او را له کرد».

هرینگتون -چه بازنده ی این دعوا بوده باشد چه برنده ی آن- همان کاری را کرد که هر مرد دیگری در چنین موقعیتی باید انجام دهد. جالب آنکه فردای همان روز کیت با یک چشم کبود در تست بازیگری سریال «بازی تاج و تخت» حاضر شد.

۳- جیم کری در ۱۲ سالگی، بعد از مدرسه، ۸ ساعت در یک کارخانه کار می کرد تا کمک خرج خانواده اش باشد

پدر جیم کری شغلش را از دست داد و خانواده ی او مجبور شدند مدتی را درون یک ون زندگی کنند. جیم که در آن زمان هنوز به مدرسه می رفت، بعد از مدرسه، ۸ ساعت در یک کارخانه کار می کرد. اما با وجود این مشکلات، جیم هرگز از رویای کمدین شدنش دست نکشید. در ۱۵ سالگی، کری شروع به اجرای استندآپ کمدی در یک کلوب کمدی در تورنتو کرد.

۴- رابرت داونی جونیور یک بار جان خانم مسنی که دچار خونریزی شده بود را نجات داد

این خانم مسن با ویلچرش در حال رد شدن از روی یک شیب راهه بود که قلم پایش دچار بریدگی شدیدی شد. داونی جونیور که در آنجا حضور داشت به یک نفر گفت با آمبولانس تماس بگیرد، با کتش، زخم زن را بست، به او اطمینان داد همه چیز رو به راه خواهد شد و به او گفت که پاهای زیبایی دارد. او می دانست که تا رسیدن آمبولانس باید چطور حواس زن را پرت کند. داونی به زن گفت فراموش نکند که با او تماس بگیرد تا یک روز باهم غذا بخورند.

علاوه بر این، رابرت می تواند به خوبی آواز بخواند و درشرف راه اندازی پروژه ای برای پاکسازی کره زمین از آلودگی است.

۵- علاقه ی جیسون موموآ به همسرش، لیزا بونت، به دوران کودکی اش برمی گردد

جیسون موموآ درباره ی علاقه اش به همسرش گفته: «فراتر از عشق در نگاه اول بود. هشت سالم بود که اونو تو تلویزیون دیدم و گفتم: “مامان من اون رو میخوام.” همیشه می خواستم بهش بگم تا آخر عمر دنبالت میام و به دستت میارم ولی تا وقتی که صاحب دو تا بچه نشده بودیم اینو بهش نگفتم چون ترسناک و عجیب به نظر میومد. همیشه دلم میخواست ببینمش. اون یه ملکه است، همیشه بوده.»

۶- جیسون موموآ با کمک یک رقص سنتی به نام هاکا توانست دو نقش را تصاحب کند

جیسون موموآ در تست بازیگری سریال «بازی تاج و تخت» یک رقص سنتی به نام هاکا که مربوط به فرهنگ مائوری می شود را به زیبایی اجرا کرد. به گفته ی موموآ، از آنجایی که شخصیت «کال دروگو» دیالوگ بسیار کمی در فیلمنامه داشت، او تصمیم گرفت از این رقص برای تست بازیگری اش استفاده کند، چون رقص بسیار قدرتمند، ترسناک و زیبایی است. این رقص سنتی با کاراکتر دروگو کاملاً هماهنگ بود. اجرای قدرتمند موموآ باعث شد او موفق شود نقش کال دروگو را تصاحب کند و به او کمک کرد برای نقش «کونان» در فیلم «کونان بربر» (Conan the Barbarian) هم انتخاب شود.

۷- کورتنی کاکس به اِد شیرن اجازه داد در یکی از خانه هایش زندگی کند

مثل نقشش «مونیکا» در سریال «دوستان» (Friends) که به ریچل اجازه داد در آپارتمانش زندگی کند، کورتنی کاکس در زندگی واقعی هم قلب مهربانی دارد. کاکس به اِد شیرن، خواننده ی مشهور و محبوب، اجازه داد در خانه اش در مالیبو زندگی کند و اِد زمانی که در حال کار بر روی آهنگ های جدید آلبوم بعدی اش بود، چندین ماه را در خانه ی کورتنی زندگی کرد و آن ها حالا دوستی نزدیکی باهم دارند.

البته خوبی های آدم های خوب بی جواب نمی ماند. اِد، کورتنی را با دوستش، جانی مک دید، موزیسین ایرلندی، آشنا کرد و حالا او و کورتنی با یکدیگر نامزد هستند. شیرن می گوید تا به حال هیچوقت آن دو را تا این حد خوشحال ندیده بود.

۸- رابرت دنیرو خودش را وقف نقش هایش می کند، در آن ها فرو می رود و خودش را تبدیل به آن ها می کند

دنیرو برای بازی در نقش «جیک لاموتا» در فیلم «گاو خشمگین» (Raging Bull) خودش را رسماً تبدیل به یک بوکسور کرد. او ۲۷ کیلوگرم به وزن خود اضافه کرد و صدها ساعت در رینگ بوکس با خود لاموتا تمرین می کرد. او مهارت زیادی در بوکس پیدا کرد و حتی در ۳ مسابقه ی سطح پیشرفته شرکت کرد که در ۲ تای آن ها به پیروزی رسید. لاموتا او را تحسین می کرد و حتی می گفت او استانداردهای تبدیل شدن به یک بوکسور حرفه ای را دارد.

رابرت دنیرو برای نقشش در فیلم «راننده تاکسی» (Taxi Driver) هم مدتی راننده تاکسی شده بود و حتی برای نقشش در فیلم «تنگه وحشت» (Cape Fear) به یک دندانپزشک پول داد تا به دندان هایش شکلی نامرتب و ساییده دهد.

۹- مورگان فریمن برای نجات جمعیت زنبورها، مزرعه ی ۵۰۲ هزار متر مربعی اش را تبدیل به پناهگاهی برای زنبورهای عسل تبدیل کرد

مورگان بدون آنکه قصدی برای برداشت عسل داشته باشد، در مزرعه ی خود گل های مورد علاقه ی زنبورهای عسل را کاشت. فریمن هنگام غذا دادن به زنبورها لباس زنبورداری به تن نمی کند و زنبورها هم او را نیش نمی زنند. او متوجه شده اگر رفتار پرخاشگرانه ای با زنبورها نداشته باشید، آن ها به شما حمله نخواهد کرد.

هشتاد درصد از کار گرده افشانی در سرتاسر دنیا توسط زنبورها انجام می شود. به همین دلیل است که کمک به بقای آن ها و افزایش جمعیت آن ها بسیار ضروری است.

۱۰- جنیفر لارنس با وجود دو بار رد شدن در تست بازیگری اش، دست از تلاش برنداشت و بالاخره توانست آن نقش را به دست آورد

جنیفر لارنس برای نقش اصلی فیلم «زمستان استخوان سوز» (Winter’s Bone) دو بار تست داد اما مسئول انتخاب بازیگر و تهیه کننده ی فیلم به او گفتند که چهره ی او برای این نقش مناسب نیست. اما لارنس دست از تلاش برنداشت. وقتی تیم انتخاب بازیگر به نیویورک رفته بود، او با چشمانی که تعمداً با گریه قرمزشان کرده بود به نیویورک رفت، دوباره تست داد و توانست آن نقش را تصاحب کند. به گفته ی لارنس احتمالاً او آن ها را ترسانده بود و آن ها به همین خاطر این نقش را به او داده بودند. جنیفر بازی خوبی از خود در این فیلم ارائه داد و این نقش به سکوی پرتاب او تبدیل شد.

علاوه بر این، لارنس بنیادی تأسیس کرده که کار آن حمایت از سازمان هایی است که نیازهای اساسی کودکان را تأمین می کنند و امکاناتی مانند آموزش، هنر و دیگر موارد برای آن ها فراهم می کنند.

---

منبع:rooziato.com

---

 

نوشته چند حقیقت تحسین برانگیز درباره زندگی پرماجرای بازیگران محبوب هالیوودی اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

سانسور در صنعت سینما یک مسئله معمول است که در بسیاری از کشور‌ها اعمال می‌شود. این سانسور ممکن است حذف دیجیتالی چند شخصیت مثل فیلم تبدیل شوندگان و یا جدا کردن قسمت کامل یک فیلم باشد؛ اما گاهی اوقات ممنوعیت‌هایی در بعضی کشور‌ها اعمال می‌شود که غیر معمول و بی معنی است. در این بین کشور چین کارنامه بلند بالا‌تری در زمینه سانسور دارد. تصمیم داریم در ادامه نگاه نزدیک تری به تعدادی از این فیلم‌ها بیندازیم؛

۱) دزدان دریایی کارائیب: صندوقچه مرد مرده

بیش از یک دهه پیش، دیزنی فیلم «دزدان دریایی کارائیب: طلسم مروارید سیاه» را در سال ۲۰۰۳ منتشر کرد. دنباله این فیلم هم در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، اما به گفته گاردین، کشور چین تصمیم گرفت این فیلم را به دلیل به تصویر کشیدن آدمخوار‌ها ممنوع کند. بعد از اکران این فیلم یکی از منابع رسمی احساس کرد که این صحنه‌ها برای مخاطبان جوان مناسب نیست و به دلیل اینکه قسمت‌های مربوط به جزیره آدم خوار‌ها با داستان کلی فیلم ربط داشت و بریدن این قسمت‌ها امکان پذیر نبود، تصمیم گرفتند نمایش این فیلم را به کلی ممنوع کنند.

۲) منطقه ۹

این فیلم از پروژه‌هایی است که طی ده سال گذشته به بررسی موجودات بیگانه و روابط بین انسان و فضایی‌ها می‌پردازد. تماشای این فیلم سینمایی در کشور نیجریه به دلیل نژادپرستی و بیگانه ستیزی ممنوع شد. دولت کشور نیجریه اعلام کرده بود که شخصیت‌های نیجریه‌ای در این فیلم مجرم‌های بسیار خطرناکی به تصویر کشیده شده بودند که به نوعی حمله به ملت آن‌ها تلقی می‌شود. کمپانی سونی، شرکت سازنده این فیلم، اعلام کرده بود که هیچ قصدی برای حمله به شخص یا یک کشور نداشته است و «منطقه ۹» تنها یک فیلم تخیلی است.

۳) ای. تی. موجود فرازمینی

این فیلم به کارگردانی استیون اسپیلبرگ است؛ در سال ۱۹۸۳ کشور‌های سوئد، فنلاند، نروژ و اسکاندیناوی تماشای این فیلم را سانسور کردند و دلیل این سانسور را هم اینگونه عنوان کردند که بزرگسالان را به عنوان دشمن بچه‌ها معرفی می‌کند. در ابتدا قرار بود این فیلم به طور کامل ممنوع شود اما بعد از اعتراض‌هایی که انجام شد، این فیلم برای رده سنی بالای ۸ تا ۱۲ در کشور‌های مختلف به نمایش در آمد.

۴) شکارچیان روح ۲۰۱۶

کشور چین، در فرار از اکران فیلم‌های مربوط به روح و ماوراء الطبیعه بسیار معروف است. به گفته هالیوود ریپورتر، کشور چین که دومین بازار بزرگ سینما در جهان است، اکران این فیلم را ممنوع کرد و دلیل آن را ترویج خرافات توسط این فیلم عنوان کرد. قسمت گذشته این فیلم نیز در سال ۱۹۸۴ در این کشور اکران نشده بود.

۵) رفتگان

در این فیلم برنده اسکار به کارگردانی مارتین اسکورسیزی، باب فران کاستلو (جک نیکلسون) با یک مامور امنیت چینی مبادله‌ای می‌کند که به اعتقاد مخاطبان چندان صحنه برجسته‌ای نیست، اما کشور چین به خاطر این صحنه که مامور چینی را به نشان می دهد نمایش این فیلم را ممنوع کرد.

۶) بازگشت به آینده

باز هم نام کشور چین در مقابل این ممنوعیت نمایش به چشم می‌خورد تا یکی از تعجب برانگیز‌ترین بهانه‌ها برای نمایش این فیلم رقم بخورد. نمایش این فیلم که محصول ۱۹۸۵ است، در سال‌های اخیر توسط کشور چین ممنوع شد. تلویزیون و سینمای این کشور از ماه مارس ۲۰۱۱ از نمایش هر گونه فیلم و برنامه تلویزیونی را که مربوط به سفر زمان باشد، منع کرده است.

نوشته فیلم‌های مشهوری که دیدنشان در بعضی کشور‌ها ممنوع است اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

جودی فاستر که از بازیگران دنیای سینمایی دیزنی بود در سن ۱۲ سالگی نقشی بسیار بحث برانگیز را بازی کرد، فیلمی که هنگام نمایشش فاستر تنها ۱۳ سال سن داشت. نقش او در این فیلم یک کودک-روسپی به نام آیریس در فیلم مشهور «راننده تاکسی» (Taxi Driver) به کارگردانی مارتین اسکورسیزی بود. این نقش آفرینی نامزدی جایزه اسکار در بخش بهترین بازیگر زن نقش مکمل را برای فاستر در پی داشت، اما بسیاری را با انتقاد واداشت.

در ابتدا گفته می‌شد که او توانایی و بلوغ سنی لازم برای ایفای این نقش را ندارد، اما در مصاحبه روانشناسانه‌ای که ۴:۳۰ به طور انجامید، اعلام شد که او توانایی ذهنی بازی در این نقش جنجالی را دارد. اما جودی فاستر در این زمینه تنها نبوده و بازیگران متعددی در سنین پایین نقش‌هایی را بازی کرده‌اند که بحث برانگیز بوده و تناسبی با سن آن‌ها نداشته است که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

ناتالی پورتمن در «لئون: یک حرفه‌ای»

ناتالی پورتمن اولین نقش آفرینی هالیوودی خود را در سن ۱۲ سالگی در نقش ماتیلدا و در فیلم «لئون: حرفه‌ای» (Leon: The Professional) انجام داد. شخصیت او یک دختر یتیم است که با یک قاتل دوست شده و ترفند‌های این کسب و کار را از او می‌آموزد در حالیکه یک رابطه عاشقانه پاک بین او و این قاتل شکل می‌گیرد. اگر ایده یک قاتل-کودک چندان بحث برانگیز به نظر نمی‌رسد، به لباس‌هایی که شخصیت او می‌پوشد توجه کنید. اگر رابطه نزدیک یک مرد بالغ با دختری که هنوز به نوجوانی نیز نرسیده چندان جنجالی به نظر نمی‌رسد باید بدانید که تدوین اولیه فیلم از این نیز بحث برانگیزتر بوده است.

در نسخه اولیه این فیلم دیده می‌شود که لئون و ماتیلدا به یک رابطه عاشقانه معمول نزدیک می‌شوند که در نمایش اولیه‌اش با واکنش شدید مخاطبان لس آنجلسی مواجه شد. پورتمن می‌گوید که بازی در این نقش باعث شد که بسیاری در مورد کشش جنسی او رویاپردازی کنند به نحوی که یکی از طرفدارانش یک فانتزی تجاوز را در قالب نامه‌ای برای او فرستاده و حتی برخی شمارش معکوس برای رسیدن او به ۱۸ سالگی را آغاز کرده بودند. وی می‌گوید که بعد از این فیلم تصمیم گرفته پیامی به این افراد داده و با نقش‌های پوشیده و متعارف به آن‌ها ثابت کند که او شخصی است که لیاقت احترام و امنیت را دارد.

داکوتا فانینگ در «سگ شکاری»

داکوتا فانینگ بازیگری شناخته شده است که در برابر چشمان عموم مردم و رسانه‌ها بزرگ شد و از همان کودکی در نقش‌هایی که برای سن او بیش از حد بزرگ بودند ظاهر شد. یک سال پس از بازی در نقش فرن در فیلم «تار شارلوت» (Charlotte’s Web)، فانینگ ۱۲ ساله در اولین نقش جنجالی خود حاضر شده و نقش لولین در فیلم «سگ شکاری» (Hounddog) بازی کرد. این فیلم حاوی سکانس‌های دیوانه کننده‌ای از جمله سکانس مربوط به تجاوز به شخصیت او در داستان بود.

واکنش‌های زیادی به این سکانس خاص وجود داشت به نحوی که بسیاری آن را برای شخصیت فانینگ زیان آور دانستند. فانینگ نیز در مقابل این انتقاد‌ها و اعتراضات ساکت نمانده و چنین گفت: «وقتی به نقطه‌ای می‌رسد که به مادرم، مدیر برنامه‌هایم… معلمم و تمام کسانی که آن روز در فیلمبرداری حضور داشتند حمله می‌کنند، این موضوع باعث دیوانه شدنم می‌شود… آن‌ها فیلم را ندیده‌اند». وی در همان سنین ادعا کرد که چنین اتفاق‌هایی هر روز و هر ساعت برای کودکان بسیاری در سن او در واقعیت رخ می‌دهد.

کریستن دانست در «مصاحبه با خون آشام»

۵ سال از حضور کریستن دانست به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای، اما هنوز کودک در سینما می‌گذشت که در اولین نقش مهم خود در فیلم «مصاحبه با خون آشام» (Interview with the Vampire) بازی کرد. دانست که در آن زمان تنها ۱۰ سال داشت نقش کلودیا را بر عهده داشت، دختری که به خون آشام تبدیل شده و در حالی که مغز او رشد می‌کند، جسم او همچنان در دوران کودکی مانده و رشدش متوقف شده است. در حالی که بلوغ فکری و مغزی برای این نقش لازم بود، اما او خود را در برخی سکانس‌های ریسکی یافت، به خصوص سکانس‌هایی که به او و برد پیت که آن زمان ۱۹ سال از دانست بزرگ‌تر بود مربوط می‌شد.

اگر چه وی بدون مشکل از پس این صحنه‌ها برآمد، اما سال‌ها بعد اعتراف کرد که در این سکانس‌های خاص زیاد متوجه شرایط نبوده است: «بوسیدن برد برای من بسیار ناخوشایند بود. به یاد دارم که در مصاحبه‌هایم گفته بودم که این که در این فیلم برد شپش داشت بی‌احترامی بود. منظورم این است که من ۱۰ سال سن داشتم». وی می‌گوید که بسیاری گفته‌اند خوش شانس بوده که برد پیت او را بوسیده، اما او از این کار احساس خوبی نداشته است.

نیکی رید در «سیزده»

وقتی که در سال ۲۰۰۳، فیلم «سیزده» (Thirteen) منتشر شد، به بدترین کابوس والدین تبدیل گردید. این فیلم با داستان واقع گرایانه دو دختر ۱۳ ساله‌ای که از طریق رابطه جنسی، مصرف مواد مخدر و دله دزدی معصومیت خود را از دست می‌دهند جنجال آفرین شده و بسیاری از والدین را شوکه کرد. این فیلم تا حدودی بر اساس زندگی واقعی نیکی رید، کودک بازیگر معروف، ساخته شده بود.

این بازیگر که هنگام انتشار فیلم تنها ۱۵ سال سن داشت در مورد دوران زندگی خود که در فیلم به آن پرداخته می‌شود گفته است: «بدترین زمان زندگی من بود، بسیار ویرانگر، مانند این که صورتم را بزنم، اما این کار را دوست داشته باشم». رید خود در نوشتن سناریو این فیلم با کاترین هاردویک، یک طراح تولید هالیوود که مدتی با پدر رید نامزد بود، مشارکت داشت. هاردویک نیز این موضوع را تایید کرده و در مورد سقوط رید به عرصه طغیان در اوایل نوجوانی چنین گفته است: «وقتی که او از سن ۱۲ تا ۱۳ سالگی شروع به تغییر کرد، شاهد از دست دادن شادی او بودم… این موضوع مرا به شدت ترساند. می‌خواستم او به جای کار‌های ویرانگر به خلاقیتش بازگردد». رید در این فیلم در کنار ایوان راشل وود که آن زمان تنها یک سال بزرگتر از خود رید بود، نقش دو دختر ماجرا را بازی می‌کنند.

دومینیک سوین در «لولیتا»

رمان «لولیتا» (Lolita) که بحث برانگیزترین رمان ولادیمیر ناباکوف است به محض انتشارش مخاطبان را شوکه کرد. این نویسنده کتاب خود را برای انتشارات بسیاری فرستاد، اما کسی قانع به چاپ آن نشد. حتی نیویورکر که بر اساس قرارداد با ناباکوف اولین موسسه‌ای بود که باید کتاب‌های او را می‌خواند نیز از این کار سر باز زد، زیرا کتاب داستان یک مرد میانسال اروپایی را روایت می‌کرد که یک دختر ۱۲ ساله آمریکایی را اغوا می‌کند و این موضوع برای مخاطبان شوکه کننده بود.

در نهایت این رمان منتشر شده و به عنوان یک اثر هنری نه تنها یک بلکه دو بار در قالب سینمایی به تصویر کشیده شد. با این وجود، نسخه دوم در سال ۱۹۹۷ بود که بسیاری را به واکنش واداشت و بیشتر از همه به خاطر بازیگر خردسالی که نقش لولیتا را بازی می‌کرد. دومینیک سوین تنها ۱۴ سال داشت که این نقش را پذیرفت. جرمی آیرونز که در این فیلم نقش شخصیت اغواگر هامبرت هامبرت را بازی می‌کند آشکارا از ناراحتی خود برای اجرای سکانس‌های معاشقه با یک دختر به بلوغ نرسیده سخن گفت: «سعی می‌کردم خود را شیفته او نشان دهم، بله درسته من شیفته او شدم». البته بعد‌ها مشخص شد که سازندگان فیلم از یک دختر ۱۹ ساله در این سکانس‌ها استفاده کرده‌اند تا قوانین ضد پورنوگرافی کودکان را زیر پا نگذارند.

ثورا بیرچ در «زیبایی آمریکایی»

مخاطبان با دیدن نقش منا سوواری در فیلم «زیبایی آمریکایی» (American Beauty) ابروهایشان را بالا انداختند، دختری که در این فیلم نقش دختر مورد علاقه کوین اسپیسی را بازی می‌کند و اسپیسی رویای او را می‌بیند. با این وجود نقش دختر اسپیسی در فیلم که ثورا بیرچ نقش آن را بازی می‎کرد بحث برانگیزتر بود. بیرچ که در هنگام اکران فیلم ۱۷ سال داشت در یکی از سکانس‌ها برهنه است.

او بعد‌ها گفت که هنگام فیلمبرداری این فیلم پدر و مادرش در محل حضور داشته و علیرغم ناخشنودی خود از برخی سکانس‌ها به او اجازه بازی در این نقش را داده‌اند. بدتر این که پدر بیرچ، جک، یک بازیگر قدیمی فیلم‌های پورن بوده که مسئولیت مدیریت برخی از سکانس‌های دخترش در فیلم «زیبایی آمریکایی» را نیز برعهده داشت.

کلر دنس در «رومئو و ژولیت»

اقتباس سینمایی مدرن باز لورمن از رمان «رومئو و ژولیت» (Romeo and Juliet) پر از خشونت‌‎ دار و دسته‌ای و خودکشی نوجوانان بود که آن را به داستانی تراژیک و تکان دهنده تبدیل می‌ساخت. از همه تکان دهنده‌تر بازیگر نقش ژولیت بود. کلر دنس در هنگام بازی در این فیلم تنها ۱۶ سال داشت. پیدا کردن بازیگر این نقش به همین دلیل دردسرساز و سخت شده بود.

در ابتدا ناتالی پورتمن برای این نقش تست داده بود و وقتی که فیلم منتشر شد پورتمن درباره بازی نکردن خود در این نقش چنین گفت: «یک شرایط پیچیده بود… در آن زمان من ۱۳ ساله و لئوناردو ۲۱ ساله بود و از نظر کمپانی فیلمسازی و کارگردان، باز، این موضوع اصلاً درست نبود». بعد از تست گرفتن از صد‌ها بازیگر، بالاخره کلر دنس به خاطر این که ظاهری بالغ داشت و باهوش‌تر از سنش به نظر می‌رسید (درست مانند شخصیت ژولیت) برای این نقش انتخاب شد.

آلیسیا سیلورستون در «بی سرنخ»

دو سال قبل از بازی در فیلم «بی سرنخ» (Clueless)، آلیسیا سیلورستون با بازی در فیلم کمتر شناخته شده «علاقه» (The Crush) خبرساز شد که شباهت زیادی با تریلر‌های نوجوانانه‌ای مانند «لولیتا» داشت، اما کمتر مورد توجه قرار گرفت. در این فیلم سیلورستون که آن زمان تنها ۱۵ سال داشت عاشق یک مرد مسن می‌شود.

این اولین فیلم سیلورستون بود و به اعتراف خودش، وی می‌خواست با این نقش پا جای پای بازیگران نوجوانی بگذارد که پیش از او با یک نقش جنجالی به شهرت رسیده بودند: «می‌خواهم جودی فاستر را دنبال کنم، زیرا او نیز در کودکی شروع کرد، اما این کار را با چیز‌های کوچک احمقانه شروع نکرد- او با فیلم‌های جدی و پرتنش شروع کرد و به رشدش ادامه داد». سیلورستون نیز در مسیری مشابه قدم گذاشت و همان سال در یک موزیک ویدیو ظاهر شد که او را به شهرتی جهانی رساند، موزیک ویدیوی «گریه کردن» (Cryin’) از Aerosmith.

درو بریمور در «پیچک سمی»

درو بریمور در کودکی و نوجوانی زندگی بسیار بدی داشت. به ادعای روزنامه گاردین، بریمور پس از بازی در فیلم «ای تی» (E.T) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ نتوانست به خوبی با شهرت کنار بیاید. گفته می‌شود که او در هفت سالگی روی بستنی خود خامه پرچرب می‌ریخت، در ۱۱ سالگی به مشروبات الکلی روی آورد، در ۱۲ سالگی به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد، در ۱۳ سالگی رگ مچ دستش را زده و بستری شد و در ۱۴ سالگی نیز به طور رسمی از والدینش جدا شد.

باورکردنی نیست، اما این داستان واقعی زندگی این سلبریتی است. همین تصویر دختر بد بود که باعث شد بریمور در سال ۱۹۹۲ در تریلر دخترانه «پیچک سمی» (Poison Ivy) بازی کند. در هنگام انتشار این فیلم، بریمور تنها ۱۷ سال داشت و در فیلم نقش دختری را بازی می‌کرد که شباهت بسیاری با شرایط زندگی واقعی او در سال‌های قبل داشت. علیرغم اعتبار نامناسب دوران کودکی‌اش، بریمور ادعا کرده که مغزش خوب کار می‌کند: «حتی اگر گاهی اینجا و آنجا دختر بدی بودم، اما هیچ وقت انسان بدی نبودم». به نظر می‌رسد حق با بریمور است، زیرا توانست مسیر زندگی خود را بار دیگر تغییر داده و در عرصه بازیگری به موفقیتی پیش از دوران طغیانش دست یابد.

---

منبع:برترین‌ها

---

 

نوشته ۱۰ بازیگر با نقش‌های جنجالی در کودکی اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

کارگردانی این اثر بر عهده آدریان لین است و سم لوینسون، خالق سریال «سرخوشی» به همراه زک هلم، فیلمنامه آن را نگاشته‌اند. پشتیبانی مالی این پروژه را نیز کمپانی «New Regency» انجام می‌دهد.

«آب عمیق» داستان زوج گرفتار و درگیری به نام‌های ملیندا (دِ آرامس) و ویک (افلک) است که با هم قرار گذاشته‌اند می‌توانند روابطی جدا از یکدیگر داشته باشند. ویک اما طاقت نمی آورد و با برانگیخته شدن حسادتش سعی در بازپس‌گیری توجه همسرش به شیوه‌‌ای غیر معمول دارد و آن سر هم کردن یک داستان خیالبافی درباره یک قتل است؛ اتفاقی که واقعا به وقوع می‌پیوندد!

---

www.bornanews.ir

---

 

نوشته بتمن بازیگر «آب عمیق» می شود! اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود

به مناسبت سالروز تولد مسعود کیمیایی مطلبی تدارک دیده‌ایم درباره خاطراتی که این کارگردان برای چند نسل رقم زده؛ از قهرمان‌های شاخصی که خلق کرد تا بازیگرانی که در فیلم‌های او چهره شدند.

نیم قرن است که نامش با سینما عجین شده. سال ۱۳۴۷ بود که به آرزوی کودکی‌اش دست یافت و اولین فیلمش را ساخت. «بیگانه بیا» برای مسعود کیمیایی حکم دستگرمی داشت؛ مقدمه‌ای بود برای «قیصر». او «قیصر» را ساخت و مسیر سینمای ایران را تغییر داد؛ هم‌زمان با داریوش مهرجویی، ناصر تقوایی، امیر نادری، سهراب شهیدثالث، ابراهیم گلستان، فرخ غفاری و دیگران. آن‌ها که بعداً سردمداران موج نوی سینمای ایران لقب گرفتند.

یادمان رفت بهانه این مطلب را بگوییم؛ گزارش امروز ما به مناسبت تولد مسعود کیمیایی تهیه شده و بخشی از آن، هفت قهرمان سینمای او را دربر می‌گیرد که خب عددش بیش از این است.

بخش دیگر این مطلب به فرجام قهرمان‌های کیمیایی می‌پردازد که با مرگ عجین است. زن در فیلم‌های آقای کارگردان مبحث دیگری است که درباره‌اش نوشته‌ایم؛ اینکه در دنیای مردانه کیمیایی چه جایگاهی دارند و صاحب چه موقعیتی هستند. کارنامه هشت بازیگر که با ساخته‌های کیمیایی به شهرت رسیدند هم در این مطلب آمده است.

دار و دسته بامرام‌ها

بازخوانی هفت قهرمان شاخص مرد که مسعود کیمیایی خلق کرد و در حافظه سینما ثبت شدند.

قیصر | قیصر

سال ۱۳۴۸ در حافظه سینما مانده است. در این سال «قیصر» روی پرده رفت و به شکل غیرمنتظره‌ای خاص و عام را به سمت خود جلب کرد. نه فقط آن سال که قهرمان دومین فیلم مسعود کیمیایی تا ده‌ها سال محبوب بود و نماد غیرت. حتی مو‌های کوتاه قیصر، نحوه راه رفتن، پاشنه خواباندن و پاشنه ورکشیدن و ادبیات کلامی‌اش تبدیل به یک خرده فرهنگ در جامعه ایران و در سال‌های پایانی دهه ۴۰ شد. بازیگر نقش اصلی فیلم هم بعد از آن سوپراستار سینما شد و غالب فیلم‌هایش پرفروش. قیصر نه تنها در همان سال‌ها که بعد از آن و در دهه‌های دیگر هم همچنان توانست مخاطبانش را تحت تاثیر قرار دهد. شخصیت‌های دیگر فیلم از جمله دایی با بازی زنده‌یاد جمشید مشایخی هم در یاد‌ها مانده است.

رضا موتوری | رضا موتوری

یک سال بعد از «قیصر» مسعود کیمیایی سراغ یک فیلم تجاری، اما متفاوت از جریان روز سینما رفت: «رضا موتوری». این بار خبری از نشانه‌های قیصر نیست و فیلم‌ساز قهرمانی دیگر می‌آفریند. قهرمانی که گاه در جلد ضدقهرمان وارد می‌شود و وجه دوم خود را نشان می‌دهد (تکنیک وارد شدن به جلد شخصیتی دیگر بر اثر اشتباه). قهرمان فیلم هزینه این خطر را می‌پذیرد و اصل حرفش را که هر کس به طبقه خود تعلق دارد، می‌زند. «رضا موتوری» اگرچه مثل قیصر نشد، اما باز هم مثل او توانست مخاطبانش را آنچنان تحت تاثیر قرار دهد که تا مدت‌ها از رفتار او الگوبرداری می‌کردند. شمایل رضا موتوری در حالی که با صورت ترکیده و زخمی پشت موتور نشسته به تصویری مانا در سینمای ایران تبدیل شد.

داش آکل | داش آکل

سال ۱۳۵۰؛ مسعود کیمیایی همچنان عطش ساخت فیلم‌های متفاوت و معرفی قهرمان‌های منحصربه‌فرد دارد. این بار نوبت به اقتباسی از داستان «داش آکل» صادق هدایت است؛ و این بار هم با مردانگی مواجهیم؛ جایی که داش آکل از دختر مطلوبش به دلیل سن کم او می‌گذرد. در دوئل با حریف، اسیر نامردی می‌شود، اما پیش از آنکه بمیرد، رقیب را خفه می‌کند. با وجود اینکه از زمان‌های دیگر بود، اما باز هم کیمیایی روحش را چنان در او دمیده بود که مخاطب به لحاظ رفتاری و منش اخلاقی فاصله‌ای بین او و قهرمان‌های قبلی‌اش که متعلق به زمانه حال بودند، نمی‌دید. از همین رو داش آکل به قهرمانی دوست‌داشتنی تبدیل شد. حالا قهرمان فیلم زنده‌تر از قهرمان داستان هدایت است.

سید | گوزن‌ها

سال ۵۱ «بلوچ»، سال ۵۲ «خاک» و سال ۵۳ «گوزن‌ها». کیمیایی در دو فیلم اول موفق بود، اما نه آنچنان که فیلم‌های دیگرش بودند. بعد از این دو فیلم خاص پسند، «گوزن‌ها» بار دیگر کیمیایی را در کانون توجه توده مردم قرار داد. شخصیت فیلم پرحرف و حدیث او یعنی سید، مثل دیگر قهرمان‌های کیمیایی بامرام است، اما اسیر هرویین شده. با این حال پای رفاقتش با قدرت می‌ماند و اجازه نمی‌دهد آنچه نماد بی‌غیرتی است بر جوانمردی‌اش خدشه بیندازد؛ وقتی قدرت از روز‌های خوب او می‌گوید و هر لحظه دوست دارد تا سید قامت راست کند و مثل همه قهرمان‌های کیمیایی بزند به دل ماجرا. کاری که البته سر آخر هم انجام می‌دهد.

رضا | دندان مار

می‌رسیم به سال ۶۸ و دندان مار، اما فراموش نمی‌کنیم کیمیایی در این فاصله چند قهرمان ساخته؛ از جمله کولی «سفر سنگ» (۱۳۵۶) و نوری «سرب» (۱۳۶۷). رضا در «دندان مار» آینه‌ای است از تهران در روز‌های جنگ. روز‌هایی که پایتخت پر بود از جنگ زده‌ها. مسعود کیمیایی، رضا (فرامرز صدیقی) و احمد (احمد نجفی) را کنار هم قرار می‌دهد: یکی تنها و آن یکی تنهاتر. رضا دلبسته یادگار‌های مادر مرحوم است و وقتی گم می‌شوند به احمد جنگ‌زده و رفاقتش شک می‌کند. خیلی زود، اما دشمن مشترک پیدا می‌شود و این دو دوست با عبدل ستیز می‌کنند. این بار هم به شیوه قهرمان‌های عاصی کیمیایی که برای انتقام، سراغ «مرد قانون» نمی‌روند و خشونت را بهترین وسیله برای از بین بردن انبار پر از جنس احتکار شده می‌دانند.

سلطان | سلطان

بعد از رستم «گروهبان»، رضای «رد پای گرگ» و على «ضیافت»، سلطان فیلم «سلطان» ظهور می‌کند. فریبرز عرب‌نیا ردای قهرمان بر تن دارد و این بار نیز آرام است. حالا نه تنها مرد قانون نیست که به خاطر قانون‌های جدید شهری دلش خون است. هویت و خاستگاهش را از دست رفته می‌بیند و وقتی با مریم (هدیه تهرانی) مواجه می‌شود و پی می‌برد سرنوشتی تقریبا مشابه خودش دارد، عصیان می‌کند. او عاشق مریم شده و تمام قد از سهمش از خانه موروثی دفاع می‌کند. پیش او ناله سر می‌دهد که روزی شهر روح داشت و خانه همه جانش بوده. مسعود کیمیایی در جستجوی شهری است که زیر برج‌ها شکل دیگری پیدا کرده و روز به روز اصالتش را از دست می‌دهد.

امیرعلی | اعتراض

سال ۷۸ بعد از سال‌ها بار دیگر کیمیایی یادی از قهرمان‌های سالخورده‌اش می‌کند و مسئولیت بازی‌اش را به داریوش ارجمند می‌سپارد. امیرعلی «اعتراض» نماینده نسلی است که با تغییرات جدید و تفکرات تازه نمی‌تواند همراه شود. دوره اصلاحات است و فضای سیاسی باز شده. کیمیایی هم به آنچه بر کشور گذشته اعتراض دارد و هم به صراحت دغدغه‌های سیاسی جوان‌ها را نشان می‌دهد. مهم‌تر اینکه دو نسل را برابر یکدیگر قرار می‌دهد؛ امیرعلی به خاطر ناموس برادرش رضا (محمدرضا فروتن) ۱۲ سال رنج زندان کشیده و حالا از همان برادر زخم زبان می‌خورد. قهرمان فیلم‌ساز ما دلتنگ است و نمی‌تواند با موقعیت جدید کنار بیاید. پس چاره را در حذف خود می‌بیند و خودش را در مقابل دشمنش خلع سلاح می‌کند.

مرگ با چاقوی دسته سفید زنجانی

چرا فرجام شخصیت‌های کیمیایی به مرگ ختم می‌شود؟

قیصر | ۱۳۴۸

بازیگر نقش: بهروز وثوقی / فیلم قیصر

موقعیت در داستان: خواهرش مورد تعرض قرار گرفته است و برادرش به قتل رسیده و به دنبال انتقام از برادران آب منگل است. قیصر با طرح نقشه‌های مختلف آن‌ها را یکی پس از دیگری به قتل می‌رساند.

جایگاه دراماتیک مرگ: قیصر بعد از اینکه انتقام خواهر و برادرش را از برادران آب منگل می‌گیرد با گلوله پلیس کشته می‌شود. مرگ قیصر را نمی‌توان تلخ‌اندیشی کارگردان تعبیر کرد بلکه به نوعی توجیه وجود قانون در جامعه است. فارغ از این، مرگ قیصر اگرچه کام خیلی‌ها را تلخ کرد، اما باعث ماندگاری بیش از پیش او در ذهن مخاطبان شد.

رضا موتوری | ۱۳۴۹

بازیگر نقش: بهروز وثوقی / فیلم رضا موتوری

موقعیت در داستان: رضا خود را به دیوانگی زده است، اما بعد از خروج از تیمارستان نویسنده‌ای که برای تحقیق به آنجا رفته به جای او گیر می‌افتد. در این جابه‌جایی رضا وارد یک زندگی مجلل می‌شود و عاشق نامزد نویسنده یعنی فرنگیس. عشق او را پاک کرده و می‌خواهد دست از شیادی بردارد، اما دوستانش می‌فهمند و بعد از گرفتن پول‌ها او را به شدت می‌زنند. رضا بی‌رمق سعی می‌کند که با موتور خود را به فرنگیس برساند و، چون حال عادی ندارد با یک کامیون تصادف می‌کند.

جایگاه دراماتیک مرگ: فیلم می‌گوید جایگاه رضا پوشالی است. مرگ حکمی است که کارگردان برای او صادر می‌کند.

داش آکل | ۱۳۵۰

بازیگر نقش: بهروز وثوقی / فیلم داش آکل

موقعیت در داستان: داش آکل سمبل مرام و معرفت است. او قیم مردی پولدار شده و به دخترش دل بسته. تفاوت سنی زیاد است و داش آکل ازدواج را شرط مردانگی نمی‌داند. بر خواهش دل پا می‌گذارد و دختر را به عقد یکی از خواستگارانش در می‌آورد. کاکارستم رقیب داش آکل از این اتفاق خشمگین می‌شود و او را با خنجر از پا در می‌آورد.

جایگاه دراماتیک مرگ: در داستان صادق هدایت نیز همچون فیلم مسعود کیمیایی بر مرام و مردانگی تکیه می‌شود. برای اینکه جوانمردی داش آکل در یاد بماند و به اوج برسد، چه چیزی بهتر از مرگ؛ آن هم به دست رقیبی بدطینت؟

نوری | ۱۳۶۷

بازیگر نقش: زنده‌یاد هادی اسلامی / فیلم سرب

موقعیت در داستان: فیلم سرب در تهران دهه ۳۰ روایت می‌شود. زوج یهودی که عزم سرزمین موعود دارند، اما مرام عموی‌شان که مخالف صهیونیسم است سدی پیش روی‌شان شده، وحشت، زندگی مخفیانه و مرد سمجی به نام نوری که دانیال و مونس را برای اثبات بیگناهی خود می‌خواهد. نوری دلتنگ است، دلتنگ برادر و محبوب از دست رفته. حرف نمی‌زند و با نگاه حسرت می‌خورد. زیر کتک له می‌شود، اما قهرمان فیلم‌ساز همچنان برای ما در عرش است و در عرش می‌ماند وقتی در روز دادگاه خود را جلوی شاهد می‌اندازد تا او کشته شود نه دانیال

جایگاه دراماتیک مرگ: فیلم لحظات ناب کم ندارد و پایان شکوهمند زندگی نوری، او را جاودانه می‌کند.

سلطان | ۱۳۶۷

بازیگر نقش: فریبرز عرب‌نیا / فیلم سلطان

موقعیت در داستان: در قسمت‌های قبلی این مطلب درباره فیلم سلطان و نیز این شخصیت نوشتیم. مسعود کیمیایی در این فیلم سیاست‌های گسترش بی‌رویه و بی‌حساب شهرسازی را مورد انتقاد قرار می‌دهد. در دل یک قصه پرکشش شاهد مردی هستیم که این شرایط را برنمی‌تابد و می‌خواهد از عاملان انتقام بگیرد. این مفهوم برای فیلمساز چنان والاست که قهرمانش را به عملی انتحاری وامی‌دارد تا مسیبین نابودی هویت شهر را از بین ببرد؛ ولو به قیمت کشته شدن خودش.

جایگاه دراماتیک مزگ: مسعود کیمیایی برای اینکه حرفش را زهرآگین‌تر کند، مرگ را پایان سرنوشت قهرمان فیلم قرار می‌دهد که خب یکی از دلایل محبوبیت فیلم همین اتفاق است.

امیرعلی | ۱۳۷۸

بازیگر نقش: داریوش ارجمند / فیلم اعتراض

موقعیت در داستان: امیر علی سال‌ها در زندان بوده و حالا که پا به شهر می‌گذارد با شرایط عجیبی مواجه می‌شود. همه ظاهر تهران تغییر کرده است و آدم‌ها دیگر مثل سابق نیستند. نه بویی از مردانگی برده اند و نه رفاقت. او، اما به مرام و اصول مردانگی پایبند است. امیرعلی از خطر هراس ندارد و بالاخره طلب دوستش را می‌گیرد. در راه بازگشت با احمد، با فاسق نامزد سابق برادرش، روبه رو می‌شود و احمد او را با ضربه‌های متعدد چاقو می‌کشد.

جایگاه دراماتیک مرگ: مسعود کیمیایی میخواهد بگوید جامعه دیگر جای امثال امیرعلی نیست؟ | یا این بار با کشتن او می‌خواهد قهرمانش را جاودانه‌تر کند؟

رضا سرچشمه | ۱۳۸۹

بازیگر نقش: پولاد کیمیایی /فیلم جرم

موقعیت در داستان: رضا به خاطر کشتن یک شخصیت سیاسی به زندان می‌افتد و پس از تحمل سال‌ها حبس از زندان آزاد می‌شود و حالا برای کشتن یک کارشناس نفتی به جنوب می‌رود. مسعود کیمیایی قهرمانش را این بار در سال‌های دور جست وجو کرد و داستانش را به سال‌های دهه ۵۰ برد. با برخی نشانه گذاری‌ها، اما می‌خواست این نکته را بفهماند که قهرمان از دنیای امروز به دیروز گذر کرده | و خستگی و تنهایی اش حاصل جامعه دهه نود است.

جایگاه دراماتیک مرگ: رضا اهل رفاقت است و ناموس پرست و بریده از جامعه. مرگ رضا در سکانس آخر دیگر امتیازی است که کیمیایی به قهرمانش میدهد.

زن در آثار کیمیایی، تکیه‌گاهی برای مردان

درباره شش شخصیت مهم زن که در فیلم‌های کیمیایی درخشیدند و در ذهن ماندند.

دنیای فیلم‌های مسعود کیمیایی مردانه است. این مردان هستند که اتفاقات را رقم می‌زنند و طبیعی است که در این جهان نمایشی، نقش‌شان پررنگ‌تر از زنان باشد. با این‌حال همیشه می‌توان عمق تأثیر زنان فیلم‌های کیمیایی را بر مردان و به تبع آن بر درام دید. چه زن فیلم «قیصر» که اول به او تجاوز می‌شود و مرد را به تقاص وامی‌دارد، چه زن فیلم «دندان مار» که لوطی مسلک است و پرعاطفه. در این میان زن فیلم متروپل (مهناز افشار) پررنگ‌ترین کاراکتر آثار کیمیایی است و اصلاً درام بر پایه سرنوشت او شکل می‌گیرد.

غزل / پوری بنایی / غزل

در پنجمین فیلم مسعود کیمیایی نقش زن نه‌تن‌ها پررنگ‌تر از همیشه می‌شود که اصلاً درام بر پایه شخصیت او شکل می‌گیرد. «غزل» فیلمی اقتباسی از داستان بورخس است. زن (غزل با بازی پوری بنایی) در این فیلم محل مناقشه دو برادر می‌شود که هر کدام دل در گرو او دارند. دو برادر به اقتضای شغل جنگلبانی دور از جامعه زندگی می‌کنند و وقتی پای یک زن به میان می‌آید، برادری را فراموش می‌کنند.

اختلاف آنقدر بالا می‌گیرد که چاره‌ای جز از بین بردن یک نفر باقی نمی‌ماند. آن نفر نه یکی از برادران که خود زن است. مسعود کیمیایی در «غزل» اصالت را به مفهوم برادری می‌دهد و می‌گوید حتی قدرت زنانگی نمی‌تواند بر آن خدشه بیندازد. زن در این فیلم مایه برهم زدن آرامش و برادری است؟! فارغ از این نمی‌توان بازی بنایی را فراموش کرد.

مونس / فریماه فرجامی / سرب

زیبا، معصوم و مضطرب؛ این تعریف موجز، حتما حق مطلب درباره فریماه فرجامی و نقش مونس در فیلم «سرب» را منتقل نمی‌کند. اما بیانگر وجوه اصلی کاراکتر است. مونس به همراه همسرش دانیال (امین تارخ) عزم رفتن به سرزمین موعود دارند، اما موانع بی‌شمار است. در «سرب» زن حاشیه‌نشین داستان نیست و بخش زیادی از عاطفه لبریز در قصه از طریق چهره و حالات مونس به نمایش گذاشته می‌شود.

فریماه فرجامی خوب دانسته بود مسعود کیمیایی چه می‌خواهد و با رعایت اندازه، این مفهوم را منتقل می‌کرد. حیف است به همکاری فرجامی با کیمیایی در «خط قرمز» و «تیغ ابریشم» اشاره نکنیم. او در «تیغ و ابریشم» بازیگر نقش زن معتاد شد و یکی از بهترین کاراکتر‌های معتاد را به نام خود زد. زن اگر چه در حاشیه است، اما کیمیایی او را فراموش نکرده و گستره اسیرشدگان در دام افیون را فراتر از مرد می‌بیند.

زیور / گلچهره سجادیه / دندان مار

گلچهره سجادیه در «دندان مار» شخصیت لوطی مسلکی دارد به‌نام زیور. چه کسی برای مسعود کیمیایی بهتر از گلچهره سجادیه می‌تواند ظاهر و باطن زیور را جلوی دوربین به نمایش بگذارد؟ او در حاشیه شهر زندگی می‌کند و نقشش در فیلم کوتاه است، اما خیلی زود حواس‌ها را می‌دزدد و جایی مهم گوشه ذهن علاقه‌مندان به سینمای کیمیایی پیدا می‌کند.

حتی فراتر از این خیلی‌ها زیور را مهم‌ترین شخصیت زن آثار کیمیایی می‌دانند که زنی است مهربان، نگران، منتظر و در عین حال محکم. او سختی‌های زیادی پشت سر گذاشته، اما قلبش رئوف است و لبخندش نشان امید در دل جامعه‌ای پر از فلاکت دارد. گلچهره سجادیه دو بار دیگر در فیلم‌های مسعود کیمیایی بازی کرده. در «گروهبان» زنی است خودساخته، اما خسته از شرایط همسر که آهنگ جدایی دارد. در «رد پای گرگ» همان نشانه‌های صلابت را دارد، اما لطافت زنانگی اش غالب است.

مریم / هدیه تهرانی / سلطان

گام اول هدیه تهرانی در سینما با «سلطان» برداشته می‌شود: زنی زیبا، با احساسات سرشار، دغدغه‌مند و عامل تکاپوی مرد (فریبرز عرب‌نیا). مریم دختر سرایدار خانه‌ای ویلایی است که ۵۰۰ مترش به او بخشیده شده. اسناد دست سلطان افتاده که هنوز خاطره خانه حیاط دارش را فراموش نکرده و داغ تبدیل آن به اتوبان بر دلش مانده.

سلطان در نظر اول عاشق مریم می‌شود و مریم پاسخ این احساس را می‌دهد. عزم سلطان با این جوشش درونی دو چندان می‌شود و برای نگهداری سهم مریم جانش را معامله می‌کند. زن در فیلم «سلطان» قوی است و حتی دختر سرایدار بودن روی اقتدار و زبان سرخ او سایه نمی‌اندازد. با این حال خودش حرکت نمی‌کند بلکه عامل و انگیزه حرکت می‌شود. دلبستگی او و سلطان به خانه قدیمی نشان از هویت و ریشه‌دار بودن نسل جدید دارد که البته زورشان به جبر زمانه نمی‌رسد.

منیژه / بیتا فرهی / اعتراض

یکی از خاص‌ترین زن‌هایی است که مسعود کیمیایی خلق کرد. منیژه از جایی سر راه امیر علی (داریوش ارجمند) قرار می‌گیرد که او به‌تازگی از زندان آزاد شده. منیژه خواهر دوست و هم سلولی‌اش محسن (زنده یاد مهدی فتحی) است. امیرعلی به محض آزادی مجدی را پیدا می‌کند و در حالی که تصور می‌کرده مجدی همسر محسن است، متوجه می‌شود که او زنی بیوه و در واقع خواهر هم‌سلولی‌اش است که با دختر کوچکش عاطفه زندگی می‌کند.

امیرعلی دلباخته مجدی می‌شود و در ملاقاتی در زندان با محسن از او اجازه عروسی با خواهرش را می‌خواهد و محسن نیز می‌پذیرد. منیژه یار همراه امیرعلی است؛ اوست که در روز‌های تاریک به امیرعلی آرامش می‌بخشد. این زن است که پابه‌پای امیر علی پیش می‌آید و قوت قلب اوست. این نقش در کارنامه بیتا فرهی هم یگانه است و باعث شد ثابت کند فقط در نقش‌های شیک صاحب تبحر نیست!

نیره / مریلا زارعی / سرباز‌های جمعه

همکاری مریلا زارعی با مسعود کیمیایی منجر به خلق یکی از بهترین شخصیت‌های معتاد در سینمای ایران شد. در دنیای مردانه فیلم «سرباز‌های جمعه» شاهد زنی هستیم که از مردی زخم خورده و حالا گرفتار اعتیاد شده است. آصف، یکی از آن چهار سرباز که از خانواده‌ای مرفه است، می‌فهمد خواهرش نقره، از عشق استادش به اعتیاد روی آورده. آصف و دوستانش تصمیم می‌گیرند انتقام خود را از مهرداد که به خاطر عشقش به نقره، استاد او را کشته و نقره را معتاد کرده بگیرند.

همه چیز معلوم است: زن در «سرباز‌های جمعه» نشان از دغدغه‌های دیرینه کیمیایی در باب ناموس دارد و دفاع از آن حتی به قیمت کشتن متجاوز مجاز است. و، اما درباره بازی خانم زارعی، او بدون اغراق‌هایی که متوجه کاراکتر‌های معتاد است، زیور را بازی کرد. ریزه‌کاری‌هایش روی نقش و بهره‌مندی از تمام اجزای صورت برای طبیعی بودن زیور کاملا گویا است.

خوش‌نقشی با هدایت استاد

بازیگرانی که با فیلم‌های مسعود کیمیایی به شهرت رسیدند و محبوب شدند.

بهزوز وثوقی

از سال ۴۰ تا ۴۸ در ۲۴ فیلم بازی کرد، اما هیچ‌کدام قدرت قیصر را نداشتند. بهروز وثوقی با این فیلم مورد توجه قرار گرفت و بعد از آن مسیر حرفه‌ای‌اش تغییر کرد. او همچنان با این فیلم شناخته می‌شود و به نوعی شناسنامه حرفه‌ای‌اش محسوب می‌شود. کیمیایی از وثوقی چند بار دیگر هم استفاده کرد. رضا موتوری، داش آکل و گوزن‌ها تبدیل به آثار شاخص او شدند، اما بلوچ و خاک، رهاورد چشمگیری برایش نداشتند. وثوقی بعد از قیصر مورد توجه کارگردان‌های شاخص، چون على حاتمی، ناصر تقوایی، فریدون گله و امیر نادری هم قرار گرفت. (وثوقی در سال‌های پس از انقلاب به اتهام روابط با دربار ممنوع‌الورود است.)

فرامرز قریبیان

شروع فعالیت حرفه‌ای فرامرز قریبیان با دستیاری و بازی در یک نقش کوتاه در فیلم «بیگانه بیا» مسعود کیمیایی شروع شد. قریبیان بعد از این فیلم سال‌ها از سینما دور بود تا اینکه در سال ۱۳۵۱ با «خاک» کیمیایی به سینما بازگشت. شهرت قریبیان به «گوزن‌ها» برمی‌گردد. بازی‌اش در نقش قدرت نام او را سر زبان‌ها انداخت و از او یک ستاره ساخت. «غزل» چهارمین همکاری او با کیمیایی است و بعد از آن سال‌ها این دو با هم همکاری نداشتند تا اینکه نوبت به «رد پای گرگ» رسید. یک همکاری موفق دیگر که نامزدی سیمرغ را برای قریبیان به ارمغان آورد. رئیس در سال ۸۵ آخرین همکاری این دو است.

گلچهره سجادیه

از او به عنوان یکی از بهترین بازیگران زن آثار مسعود کیمیایی یاد می‌شود. گلچهره سجادیه کارش را با تئاتر شروع کرد و در ۲۳ سالگی برای نخستین بار در «کلاغ» به کارگردانی بهرام بیضایی، فیلمی سینمایی را تجربه کرد. بعد از فیلم‌های «موج طوفان» منوچهر احمدی، «ایستگاه» یدالله صمدی و «سفر عشق» ابوالحسن داودی، با فیلم «دندان مار» ساخته مسعود کیمیایی به شهرت رسید. این اتفاق در سال ۱۳۶۸ رخ داد و باعث شد خاص و عام با توانایی سجادیه آشنا شوند. بعد از آن تبدیل به یکی از بازیگران مطرح شد. همکاری او با کیمیایی در فیلم‌های «گروهبان» و «رد پای گرگ» نیز ادامه پیدا کرد.

هدیه تهرانی

پیشنهاد‌های زیادی برای بازیگری داشت، اما آن‌ها را در کرد. سال ۷۵، اما پذیرفت در فیلم سلطان مسعود کیمیایی بازی کند که حاصل آن درخشش و تحسین در نقطه شروع بود. هدیه تهرانی همان ابتدا شمایل استار به تن کرد و محبوب جماعت زیادی از علاقه‌مندان سینما شد. هدیه تهرانی با درخشش در این فیلم مورد توجه کارگردان‌های مطرح هم قرار گرفت. او خیلی زود در فیلم‌های خاص و نیز گیشه‌پسند بازی کرد و تبدیل به یکی از ستاره‌های محبوب نیمه دوم دهه هفتاد شد. این موفقیت همچنان تداوم دارد.

فریبرز عرب‌نیا

از سال ۶۹ وارد بازیگری شد، اما با سلطان به چشم آمد. فریبرز عرب‌نیا تا سال ۷۴ در ۱۰ فیلم بازی کرده بود. در این سال با پیشنهاد مسعود کیمیایی برای بازی در ضیافت روبه‌رو شده، درخشید و یک سال بعد طعم شیرین ستاره بودن را با سلطان چشید. فریبرز عرب‌نیا مشخصه‌های تبدیل به ستاره را داشت و شمایلش مطابق با قهرمان‌های دنیای کیمیایی بود. نقش سلطان باعث شهرت و محبوبیت عرب‌نیا شد و خیلی زود مورد توجه کارگردان‌های بنام قرار گرفت. او در فیلم‌های شوکران و جهان پهلوان تختی موفقیت خود را تداوم بخشید. فریبرز عرب‌نیا تا سال‌ها بازیگری پرکار و محبوب بود.

محمدرضا فروتن

یکی دو تجربه کوتاه سینمایی داشت، اما بازی در سریال سرنخ او را مشهور کرد. بعد از آن هم مسعود کیمیایی از محمدرضا فروتن خواست در مرسدس بازی کند. این فیلم آغازگر موفقیت‌های سینمایی فروتن بود. کمی بعد در اعتراض هم همکاری‌اش با کیمیایی تکرار شد. سرباز‌های جمعه، محاکمه در خیابان و متروپل دیگر همکاری‌های فروتن با کیمیایی است. فروتن مدیون اعتماد کیمیایی است که با سپردن یکی از نقش‌های اصلی مرسدس به او باعث شد توانایی‌اش را نشان دهد و در فیلم‌های مهمی، چون قرمز، دو زن، متولد ماه مهر، زیر پوست شهر، شب یلدا و… بازی کند.

پارسا پیروزفر

یکی دو تجربه کوتاه بازیگری داشت، اما هیچ‌کدام به چشم نیامدند. مسعود کیمیایی سال ۷۴ یکی از نقش‌های اصلی ضیافت را به پارسا پیروزفر سپرد. موفقیت این فیلم شهرت بازیگرانش از جمله پیروزفر را به همراه داشت. او جزو بازیگران چشم‌رنگی دهه هفتاد است که البته خیلی‌ها فکر می‌کردند ستاره بختش زود خاموش می‌شود. او، اما سعی کرد توانایی‌اش را بالا ببرد و از جایگاهش مراقبت کند. پارسا پیروزفر تا سال‌ها ستاره محبوب بود و هم‌زمان مورد توجه کارگردان‌های مطرح قرار داشت. همکاری این بازیگر با مسعود کیمیایی در فیلم‌های مرسدس و اعتراض هم تکرار شد.

میترا حجار

سال ۷۶ به خاطر بازی در غریبانه نامش سر زبان پیگیران سینما بود، اما شهرت عمومی‌اش با فیلم‌های کیمیایی رقم خورد. میترا حجار سال ۷۷ در فریاد و سال ۸۸ در اعتراض بازی کرد. او سال ۷۸ به خاطر متولد ماه مهر احمدرضا درویش به شهرت کامل رسید. در ادامه نقشی کوتاه در سگ‌کُشی بهرام بیضایی بازی کرد، اما پس از آن انتخاب‌های خوبی نداشت. بهترین‌شان قارچ سمی رسول ملاقلی‌پور و ملاقات با طوطی علیرضا داودنژاد است. فیلم‌های رخساره، صورتی، مزاحم و بازنده جایی برای دفاع نمی‌گذارند. حالا میترا حجار جزو بازیگران متوسط سینما دسته‌بندی می‌شود که بیکار نمی‌ماند. میترا حجار می‌توانست ستاره شود، اگر مسیر را درست می‌رفت.

---

منبع:۷so​bh.‎​com

---

 

نوشته پرونده‌ای برای مسعود کیمیایی؛ نیم قرن عاشقی با سینما اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.

ادامه مطلب / دانلود