جنگ جهانی دوم بدون شک تاریک ترین فصل از تاریخ بشریت است که علاوه بر به کام مرگ فرستادن میلیون ها نفر و ثبت به عنوان پرتلفات ترین جنگ تاریخ، میلیون ها نفر را نیز آواره کرده و سرنوشت بشریت و مسیر تاریخ را به طور کلی تغییر داد.
در این جنگ بزرگ و مرگبار بیش از ۶۰ میلیون نفر کشته شدند که حدود ۴۰ میلیون نفر از آن ها افراد غیرنظامی بودند. در این جنگ همچنین شاهد وقوع نبرد استالینگراد در اروپای شرقی و در روسیه بودیم که بزرگ ترین نبردی است که تاکنون در یک جنگ در تاریخ رخ داده است.
با توجه به ربط تاریخی و تاثیر درازمدت و غیرقابل انکار این جنگ، بسیاری از فیلمسازان جنگ جهانی دوم را بلافاصله پس از پایان آن به عنوان فضایی برای روایت داستان های خود انتخاب کردند. در ادامه مطلب بهترین فیلم هایی که داستان آن ها در فضای جنگ جهانی دوم به تصویر کشیده می شود معرفی خواهند شد. لازم به ذکر است که این فیلم ها ترکیبی از داستان هایی در مورد نبرد سربازان در میدان جنگ و زندگی غیرنظامیانی است که در نتیجه جنگ مسیر حیات آن ها به کلی تغییر کرده یا نابود شد.
۱۰- شن های آیوجیما (۱۹۴۹)
میراث جان وین با گذشت زمان همواره پیچیده تر و پیچیده تر می شد. جدای از ایدئولوژی های شخصی اش، او در فیلم های فوق العاده بسیاری بازی کرده که صرفاً منحصر به ژانر وسترن نیستند و یکی از آن ها فیلم جنگی «شن های آیوجیما» (Sands of Iwo Jima) است. این فیلم داستان نبرد خونین و معروف آیوجیما را روایت می کند و به طور ویژه لحظه تاریخی برای آمریکایی ها که سربازان این کشور پرچم کشورشان را بر روی قله سوریباچی به نشانه فتح جزیره به اهتزاز درآورند، صحنه ای که در تاریخ این کشور ماندگار شده و به یک نماد ملی تبدیل شد.
نکته متفاوت و منحصربفرد که باعث جذابیت این فیلم شده استفاده از تصاویر واقعی و مستند از این نبرد در طول داستان است و همچنین استفاده از تعدادی از تفنگداران دریایی ایالات متحده در فیلم که در نبرد آیوجیما حضور داشته و علاوه بر ایفای نقش های کوتاه در فیلم، به سازندگان و بازیگران فیلم مشورت می دادند.
۹- به جهنم و بازگشت (۱۹۵۵)
اودی مورفی یک سرباز آمریکایی بود که به خاطر خدماتش در جنگ جهانی دوم تمامی نشان ها و مدال های افتخار ممکن را دریافت کرد. بزرگ ترین دستاورد او در طول این نبرد، مقاومت در برابر یک گروهان از سربازان آلمانی برای بیش از یک ساعت و کشتن بیش از ۵۰ نفر از آنان بود.
پس از بازگشت به خانه، مورفی به بازیگری روی آورده و در فیلم «به جهنم و بازگشت» (To Hell And Back) در نقش خودش بازی کرد که در آن به جزییات رشادت های او در طول جنگ جهانی دوم پرداخته می شد. مانند بسیاری از کهنه سربازان، او نیز مابقی عمر خود را به اختلال استرس پس از حادثه مبتلا شده، به مواد مخدر روی آورد و در نهایت با مشکلات مالی مواجه شد.
۸- حرامزاده های بی شرف (۲۰۰۹)
این عنوان یکی از متفاوت ترین فیلم هایی است که در این فهرست وجود دارد. فیلم «حرامزاده های بی شرف» (Inglorious Basterds) به عنوان یکی از شاهکارهای همواره متفاوت کوئنتین تارانتینو نه واقعیت تاریخی است و نه دارای جنبه های وطن پرستانه و الگو پرور. با این وجود داستان فیلم در دوران جنگ جهانی دوم و در غرب و البته بدور از میدان نبرد رخ می دهد.
کوئنتین تارانتینو مانند هیچ فیلمساز دیگری فیلم نمی سازد و این یکی نیز یکی از متفاوت ترین فیلم های اوست. کریستوفر والتز با بازی فراموش نشدنی خود در نقش هانس لاندا در این فیلم به یک شبه به ستاره ای بزرگ تبدیل شد، بازیگری که نقش آفرینی اش در این فیلم، ترسناک، خونسرد و البته بسیار هیجان انگیز و دوست داشتنی است.
۷- پسر شائول (۲۰۱۵)
«پسر شائول» (Son of Saul) یک فیلم مجارستانی است که در آن تلاش یک زندانی در اردوگاه آشوویتز برای خاکسپاری مذهبی پسربچه ای که ادعا می کند پسر اوست به تصویر کشیده می شود. این مرد که شائول نام دارد یهودی بوده و عضو گروه کوچکی از زندانیان به نام «واحد ویژه» (Sonderkommando) است که مجبور بودند سلول های گاز را بعد از اعدام های دسته جمعی تمیز کرده و اجساد را بسوزانند.
تماشای این فیلم همانطور که از داستان آن بر می آید بسیار دشوار و دردناک است. کمتر کسی می تواند تجربه دردناکی که این افراد داشته اند را درک نماید اما داریو گابای، تنها فرد زنده از این گروه گفته است که تصویر ارائه شده در این فیلم از فضای کمپ آشوویتز واقع گرایانه و درست بوده است. فیلم برداری و صدابرداری منحصربفرد فیلم باعث می شود که مخاطب بیش از پیش در فضای سرکوب گرانه و دردناک داستان غرق شود.
۶- نجات سرباز رایان (۱۹۹۸)
سکانس ابتدایی فیلم جنگی «نجات سرباز رایان» (Saving Private Ryan) در حمله موسوم به اوماها بیچ چنان ترسناک و واقع گرایانه بود که باعث برآشفتن و مشکلات روحی در کهنه سربازانی شد که در جنگ جهانی دوم در این نبرد حضور داشتند. هیچ فیلمی در هالیوود تاکنون نتوانسته با چنین صداقت و دقت نامحدودی میدان های نبرد را به تصویر بکشد و فیلم استیون اسپیلبرگ از هیچ تلاشی برای نشان دادن واقع گرایانه خشونت و هولناکی جنگ فروگذار نمی کند.
بسیاری این فیلم را به خاطر اسطوره سازی و گرامیداشت این نبرد خاص در جنگ جهانی دوم مورد انتقاد قرار داده اند، از جمله برخی از کهنه سربازان اما کسی در واقع گرایانه بودن تصاویر فیلم از آنچه که در ساحل اوماها بیچ گذشت شکی ندارد. بدون توجه به دیدگاه شما در مورد «نجات سرباز رایان»، این فیلم بدون شک یکی از هنرمندانه ترین و خوش ساخت ترین و البته تاثیرگذارترین فیلم های جنگی است که در مورد جنگ جهانی دوم ساخته شده است.
۵- پیانیست (۲۰۰۲)
فیلم «پیانیست» (The Pianist) ساخته رومن پولانسکی ماجراهای واقعی رخ داده برای یک یهودی به نام ولادیسلاو اشپیلمن را روایت می کند که در دوران جنگ جهانی دوم و اشغال لهستان بدست نیروهای آلمانی، نزدیک به دو سال در ویرانه های این کشور مخفی شده بود. این موسیقیدان برجسته و با استعداد تنها به خاطر خوش شانسی و مهربانی چندین غریبه زنده ماند که اغلب آن ها او را به خاطر کنسرت ها و نمایش هایش پیش از جنگ می شناختند.
پولانسکی خود از یهودیان لهستانی است که در دوران جنگ جهانی دوم نوجوان بوده و توانست از بازماندگان خوش شانس باشد اما مادرش را در این بحبوحه از دست داد و به همین دلیل فیلم «پیانیست» برای او بیش از پیش تصویری واقع گرایانه و ملموس بود. آدرین برودی که در نقش اصلی فیمل بازی می کند، با این فیلم به شهرت رسیده و موفق به دریافت جایزه اسکار شد.
۴- فهرست شیندلر (۱۹۹۳)
تنها کارگردانی که دو مورد از فیلم های جنگی موجود در این فیلم را ساخته استیون اسپیلبرگ است. دومین فیلم او در مورد جنگ جهانی دوم که در این فهرست به آن می پردازیم فیلم تحسین شده «فهرست شیندلر» (Schindler’s List) است که داستانی متفاوت از فیلم قبلی او دارد. اسکار شیندلر تاجر و کارخانه داری بود که با محافظت از کارگران یهودی اش در برابر اخراج از کشور و فرستاده شدن به کمپ های مرگ، از طریق ارتباطاتش با نازی ها و رشوه دادن به آن ها، توانست جان هزاران مرد و زن و کودک یهودی را در طول جنگ جهانی دوم نجات دهد.
این تاثیر ظاهراً کوچک در دوره ای جهنمی از تاریخ مدرن لهستان الهام بخش ساخت یک شاهکار سینمایی تاثیرگذار شد. مانند «پسر شائول»، در این فیلم نیز با دقت، صحت و واقع گرایی بی نظیری اتفاقات و فضای کمپ های مرگ و اخراج یهودیان در دوران جنگ جهانی دوم به تصویر کشیده می شود که نمونه آن را نمی توان در هیچ فیلم جنگی دیگری در باب این دوره تاریک دید.
۳- کودکی ایوان (۱۹۶۲)
فیلم های مربوط به جنگ جهانی دوم از دیدگاه اتحاد جماهیر شوروی فضا و بن مایه بسیار متفاوتی از فیلم های غربی مربوط به این دوره دارند. این فیلم ها به ندرت میهن پرستانه بوده و اغلب بر سوگواری برای زندگی های از دست رفته غیرنظامیان در طول این جنگ خانمانسوز متمرکز می شوند . فیلم «کودکی ایوان» (Ivan’s Childhood ) ساخته آندری تارکوفسکی بزرگ در مورد یک کودک یتیم است که از زندان نازی ها فرار می کند.
در این سن کم و جثه ریز، اما او به سختی تلاش می کند که به نیروهای خودی کمک کند و انتقام مرگ خانواده اش را از نازی ها بگیرد. اگر چه این فیلم جنگی بیش از نیم قرن پیش ساخته شده است اما همچنان حاوی برخی از تصویرسازی های گرافیکی بی مانند در تاریخ سینماست، از جمله تصاویری مستند که از جنگ جهانی دوم در جبهه شرق در آن ارائه می شود. این فیلم فاقد برداشت های بلند و بن مایه و فضای ژرف اندیشی است که در آثار بعدی تارکوفسکی می بینیم اما اگر «کودکی ایوان» را بهتر از فیلم های بعدی او ندانیم بدون شک در زمره بهترین شاهکارهای این کارگردان افسانه ای روس قرار می گیرد.
۲- مدفن کرم های شب تاب (۱۹۸۸)
تنها فیلم انیمه این فهرست و بدون شک یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما، «مدفن کرم های شب تاب» (Grave of the Fireflies) هیچکس را به این فکر وا نمی دارد که در حال تماشای یک کارتون کودکانه است. این انیمه داستان واقعی پسر نوجوانی را روایت می کند که پس از بمباران شهر کوبه، ژاپن، توسط بمب افکن های آمریکایی در طول جنگ جهانی دوم و مرگ مادرش، مسئولیت مراقبت از خواهر کوچکترش را بر عهده می گیرد.
این انیمه با فاصله ای طولانی یکی از غم انگیزترین و اشک درآورترین فیلم های تاریخ سینما است که در آن هزینه پرداخت شده توسط غیرنظامیان برای جنگ به تصویر کشیده می شود. هیچ فیلم و انیمیشنی در هالیوود تاکنون نتوانسته داستانی مشابه را با این دقت و تاثیرگذاری روایت کند، داستانی که حتی انتشار آن پس از ۴۰ سال از پایان جنگ جهانی دوم اشک بسیاری را درآورد و همچنان در می آورد.
۱- بیا و بنگر (۱۹۸۵)
داستان فیلم جنگی «بیا و بنگر» (Come and See) در دوران جنگ جهانی دوم در بلاروس که جزئی از اتحاد جماهیر شوروی بود رخ می دهد. عنوان اصلی فیلم «هیتلر را بکش» (Kill Hitler) بود که بهتر فضا و بن مایه داستانی را توصیف می کند. داستان این فیلم چنان ترسناک و پر از خشم است که باعث می شود مخاطب به این موضوع فکر کند تنها کاری که انسان ها می توانند انجام دهند این است که از وقوع چنین اتفاقاتی در آینده جلوگیری نمایند.
چیزی که بر واقع گرایی و صحت فضای فیلم می افزاید، فیلم نامه آن است که توسط یک کهنه سرباز بلاروسی نوشته شده که در نوجوانی همراه با نیروهای پارتیزان با آلمانی ها جنگیده بود. علاوه بر سیر زمانی مستقیم فیلم که بر تاثیرگذاری آن می افزود، نکته جالب دیگر در «بیا و بنگر» این است که در برخی از سکانس ها از گلوله های واقعی برای شلیک به شخصیت اصلی نوجوان فیلم استفاده شده بود. تماشای این فیلم به تمام افراد خوش شانسی که زندگی جهنمی در طول جنگ را تجربه نکرده و هیچ ایده ای در مورد آن ندارند توصیه می کنیم.
منبع:rooziato.com
نوشته فیلم جنگی برتر در مورد جنگ جهانی دوم؛ از «فهرست شیندلر» تا «پیانیست» اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
زمانی که گروه بازیگران و عوامل یک فیلم سینمایی بیوگرافی بسته می‌شود، کارگردان آن فیلم برای انتخابی درست باید دقتی مضاعف داشته باشد تا کسی را که انتخاب کند که از لحاظ ظاهری و فیزیکی با شخصیتی که انتخاب کرده اند هماهنگی داشته باشد.
در عین حالی یکی از سخت‌ترین نقش‌ها برای بازیگران این است که یک شخصیت در دنیایی واقعی را بازی کند. زمانی که بازیگر یک نقش خیالی را بازی می‌کند، معولا اجازه دارند که خلاقیت به خرج دهند و ایده‌های خود را در آن نقش پیاده کنند، اما در یک فیلم زندگی نامه ای، آنها باید تلاش کنند که نتیجه شبیه همان چیزی شود که شخصیت فیلم بوده است. اما همه چیز به بازیگران وابسته نیست و قاعدتا مهارت و دیگر عوامل مثل گریم و انتخاب لباس هم در آن نقش دارد.
در این گزارش موفق‌ترین بازیگرانی که زندگی شخصیت‌های شبیه به خود را بازی کرده اند معرفی می‌کنیم.
دنیل دی لوئیس در نقش آبراهام لینکلن در فیلم «لینکلن»
دی لوئیس افسانه‌ای هم با نقش آبراهام لینکلن تعداد جوایز اسکار خود را به ۳ رساند تا در میان رکورد داران اسکار قرار بگیرد. این فیلم داستان شانزدهمین رئیس جمهور آمریکاست که درگیری‌های زیادی با آمریکایی‌ها برای منع برده داری و آزاد سازی برده‌ها داشته است.
رابرت داونی جونیور در نقش چارلی چاپلین در فیلم «چاپلین»
این فیلم داستان زندگی سخت و پر مشقت فیلمساز و ستاره سینمای صامت، چارلی چاپلین است و سال‌های ابتدایی کار وی در انگلستان تا موفقیت در انگلستان را روایت می‌کند. رابرت جونیور اگر چه جایزه اسکار دریافت نکرد، اما توانست جایزه بفتا را با این نقش تصاحب کند.
جیمی فاکس در نقش ری چارلز در فیلم «ری»
جیمی فاکس در این فیلم نقش یک خواننده معروف سیاه پوست را دارد که در سن ۷ سالگی بعد از آنکه شاهد مرگ برادر خود بود، بینایی خود را از دست داده است. فاکس سابقه بازی در فیلم «جنگوی زنجیر گسسته» و «مرد عنکبوتی» برای ایفای نقش این خواننده، تنها جایزه اسکار را دریافت کرد.
برونو گانتس در نقش آدولف هیلتر در فیلم «سقوط»
فیلم‌های زیادی درباره آلمان نازی ساخته شده است و فیلم‌هایی مثل «حرامزاده‌های لعنتی» تارانتینو مورد توجه قرار گرفتند، اما برونو گانتس با این فیلم به بهترین هیتلر سینما تبدیل شد. «سقوط» داستان روز‌های پایانی عمر آدولف هیلتر است که در پناهگاه زندگی می کند و این داستان توسط منشی وی روایت می‌شود.
بن کینگزلی در نقش مهاتاما گاندی در فیلم «گاندی»
این فیلم سینمایی داستان زندگی گاندی رهبر استقلال طلب هندی را روایت می‌کند که در مقابل زورگویی‌های انگلستان ایستادگی می‌کند و مردم را به استقلال کامل هند دعوت کرد. بن کینزگلی تنها جایزه اسکار خود را برای این نقش دریافت کرد و این فیلم در یازده بخش اسکار نامزد شد و هشت جایزه دریافت کرد.
دنزل واشینگتن در نقش مالکوم ایکس در فیلم «مالکوم ایکس»
این فیلم به کارگردانی اسپایک لی داستان زندگی و مرگ انقلابی مسلمان و سیاه پوست آمریکایی را روایت می‌کند که بر علیه تبعیض نژادی در این کشور مبارزه می‌کرد؛ مالکوم در سن ۳۹ سالگی ترور شد که گفته می‌شود پلیس FBI این کار را انجام داده است.
لئوناردو دیکاپریو در نقش هیو گلاس در فیلم سینمایی «از گور برخواسته»
لئوناردو دی کاپریو که با این فیلم توانست آخرین جایزه اسکار خود را دریافت کند داستان یک گروه شکارچی است که در یک کوهستان به خاطر حمله سرخ پوست‌ها گرفتار می‌شوند و حالا هیو گلس (لئو دیکاپریو) قرار است با راهنمایی‌های خود آنها را نجات دهد.
مورگان فریمن در نقش نلسون ماندلا در فیلم «شکست ناپذیر»
نلسون ماندلا با بازی مورگان فریمن، رهبر انقلاب آفریقای جنوبی است که می‌خواهد بین مردم آفریقای جنوبی وحدت به وجود بیاورد. این درحالی است که او در زمان از بین رفتن نژاد پرستی از زندان آزاد شده و به عنوان رئیس جمهور برگزیده شده است.
مریل استریپ در نقش مارگارت تاچر در فیلم «بانوی آهنین»
مارگارت تاچر نخستین نخست وزیر بریتانیا بود و این فیلم داستان چگونه رسیدن وی به این منسب و اینکه چگونه انگلیس را در نابسامانی‌های سیاسی و اقتصادی و جنگ منطقه‌ای کنترل می‌کند. استریپ با این فیلم توانست جایزه گلدن گلوب و بفتا را دریافت کند.
منبع:باشگاه خبرنگاران
نوشته کدام بازیگران هالیوود نقش افراد شبیه به خود را بازی کرده اند؟ + تصاویر اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
سلام! با یک قسمت دیگر از سری برنامه‌های سینمایی نقدفارسی خدمت شما عزیزان هستیم.
در این قسمت از سری برنامه‌های سینمایی نقدفارسی به بررسی سریال «بازی تاج و تخت» و به طور خاص فصل پایانی آن پرداخته ایم و از دلایلی گفته ایم که باعث شده اند فصل پایانی تبدیل به یکی از ضعیف‌ترین آثار سال‌های اخیر بشود.
نظر شما درباره‌ی این سریال چیست؟ آیا واقعا بازی تاج و تخت شایسته‌ی این حجم از انتقادات بود؟
نوشته چرا «بازی تاج و تخت» پایانی فاجعه‌بار داشت؟ – قسمت اول اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
جوان شدن بازیگران مشهور فیلم مرد ایرلندی این روزها حسابی جنجالی شده است. بیشتر توجه‌ها به رابرت دنیرو است که با استفاده از فناوری‌های جدید در نیمه اول فیلم حداقل ۳۰سال جوان‌تر شده است و در نیمه دوم فیلم سن واقعی خودش را بازی می‌کند. نکته مهم در این فیلم به کارگردانی مارتین اسکورسیزی که گفته می‌شود ۱۴۰میلیون خرج برداشته، استفاده از هوش مصنوعی به جای گریم برای جوان کردن بخشی از بازیگران از جمله سه‌چهره مشهور است. این ماجرا باعث شده تا بحث‌ها بر سر رقابت چهره‌پردازی سنتی و چهره‌پردازی دیجیتال داغ شود.
انتشار تیزر فیلم مرد ایرلندی با بازی رابرت دنیروی جوان بحث استفاده از فناوری در تغییر چهره بازیگران را برای چندمین بار در چند سال گذشته داغ کرده است. دنیروی ۷۵ساله در این فیلم نقش یک جوان سی‌و‌چند ساله را بازی می کند، آن‌هم درحالی‌که پشت میز چهره‌پردازی ننشسته و تمام جزئیات چهره و خطوط لبخندش توسط نرم‌افزارهای رایانه‌ای و با کمک هوش مصنوعی جوان‌تر شده است. هنوز تاریخ دقیق اکران این فیلم مشخص نیست و طرفداران سینما درباره جزئیات آن اطلاعات چندانی ندارند. طرفداران فناوری اما با دیدن چهره جوان رابرت دنیرو، بر سر جوان‌سازی دیجیتال گپ می‌زنند؛ اینکه چنین روشی چقدر می‌تواند کارآمد باشد، هزینه‌ها را پایین بیاورد و اینکه اصولا استفاده از فناوری برای تغییر چهره چه پیامدهای احتمالی‌ای برای بشر می‌تواند داشته باشد.
دیپ‌فیک نتیجه حل یک سری معادلات پیچیده توسط هوش‌مصنوعی است اما به‌دست آوردن آن بسیار ساده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شود. اپ‌های تجاری با نامهای مشابه Deep Fake می‌توانند حرکات صورت دارنده تلفن همراه را روی سوژه موردنظرشان پیاده کنند.
حالا حاکمیت‌ها در حال توسعه فناوری‌هایی هستند که بتواند این ویدئوهای تقلبی را شناسایی کند. ضمن اینکه شبکه‌های اجتماعی نیز قرار است سامانه‌هایی راه‌اندازی کنند که ویدئوهای ساختگی را شناسایی کنندچهره‌پردازی دیجیتال، ایده نسبتا جدیدی است که طرفداران پر‌وپاقرصی در صنعت فیلمسازی دنیا دارد اما اهالی دنیای فناوری به تبعات همه‌گیر‌شدن چنین فناوری‌ای چندان خوش‌بین نیستند. قانونگذاران هم می‌گویند، وجود چنین فناوری‌هایی هرچند خرج و دردسر هالیوودی‌ها را کم می‌کند اما قانونگذاران را دچار دردسرهای فراوانی خواهد کرد.
در دهه۱۹۹۰ برای نخستین بار بحث استفاده از جلوه‌های ویژه به جای چهره‌پردازی در فیلم‌ها پا گرفت. دلیلش دشواری چهره‌پردازی یا در مواردی، غیرممکن بودن اجرای نوع خاصی از چهره‌پردازی، مثل جوان کردن صورت بود.
طرفداران این نگاه می‌گفتند، اگر بتوان چهره‌ها را با کمک جلوه‌های ویژه تغییر داد، هزینه‌ها به‌طور جدی کمتر می‌شود، احتمال خطا پایین‌تر می‌آید و در عین حال، نیاز به عمل‌های جراحی احتمالی مثل بوتاکس نخواهند داشت، در سمت مقابل، اما قانونگذاران قرار گرفته‌اند. آنها می‌گویند، انتشار عکس‌های ساختگی از افراد از نظر قانونی می‌تواند در برخی کشورها جرم تلقی شود. به‌خصوص در آمریکا، قرار گرفتن عکس‌های افراد با رضایت یا بدون رضایت آنها محدودیت‌های خاصی دارد.
غیرطبیعی و بی‌احساس
بخشی از کسانی که هنوز پیگیر مدل‌های سنتی چهره‌پردازی هستند و از روش‌های فناورانه دل خوشی ندارند، می‌گویند این شیوه‌ها به اندازه کافی طبیعی نیستند و حرکات انسانی بعد از اعمال ویژگی‌های رایانه‌ای چندان خوب از آب درنمی‌آید. بزرگ‌ترین مشکلاتی که باعث شده این نوع از چهره‌پردازی دیجیتال و جوان‌سازی دیجیتال، مورد قبول واقع نشود، طبیعی نبودن ویژگی‌های صورت مثل خط لبخند، وضعیتدندان‌ها، شیوه پلک زدن و نوع واکنش عضلات است؛ مواردی که طرفداران فناوری می‌گویند آنها را حل کرده‌اند اما باید وضعیت آن را بهتر کرد.
اپ‌های رایگان تغییر چهره؛دردسر جدید
چند سال بعد از اینکه فناوری تغییر سن در جوامع هنری امتحان شد، صنعت سینما، قانونگذاران و حاکمیت‌ها هم سعی کردند خودشان را با شرایط تازه وفق بدهند. حالا یک بازیگر جدید به این عرصه وارد شده که همه را وارد یک زمین جدید کرده است. اپلیکیشن‌های تبدیل چهره رایگانی که روی موبایل نصب می‌شوند و با گرفتن یک عکس می‌توانند تغییرات مفصلی روی چهره افراد اعمال کنند، بازیگران جدید این چالش بزرگ هستند. اخیرا موجی در شبکه‌های اجتماعی راه افتاده بود که مردم عکس‌های شبیه‌سازی شده کهنسالی‌شان را منتشر می‌کردند. این اپ‌ها که در بسیاری موارد رایگان هم هستند، نگرانی‌های زیادی در میان حاکمیت‌ها و دست‌اندرکاران سیاستگذاری در کشورها به‌وجود آورده‌اند؛ از بالا رفتن احتمال کلاهبرداری و باج‌خواهی گرفته تا ارسال «ابرداده» به سرورهای کشورهای خارجی که ممکن است بتواند علیه مردم یک کشور مورد استفاده قرار بگیرد.
جنجال دیپ فیک
یکی دیگر از مشکلات جدی، مربوط به پدیده‌ای است که در جریان به نام «دیپ فیک»یا «خیلی تقلبی» باب شده است؛ سیستمی مبتنی بر هوش مصنوعی که با استفاده از عکس یا فیلم یک فرد مشهور، حالات چهره او را یاد گرفته و می‌تواند یک متن سخنرانی جدید را روی یک تصویر ساختگی پیاده کند. با این حساب، عملا می‌توان ویدئوهای جعلی از سیاستمداران و چهره‌های شناخته شده علمی و هنری ساخت و اصطلاحا حرف توی دهن‌شان گذاشت؛ حرف‌هایی که هیچ‌وقت حتی به آن فکر هم نکرده‌اند.
دیپ‌فیک با کمک هوش مصنوعی و الگوریتم‌های ویژه، حالات و حرکات چهره اشخاص را در حالـت‌ها و وضعیت‌های مختلف پیش‌بینی کرده و آنها را روی مدلی که از قبل دریافت کرده، پیاده می‌کند. مدلی که حالات چهره روی آن پیاده می‌شود، می‌تواند هرکسی باشد، از چهره‌های مشهور سیاسی و ورزشی گرفته تا آدم‌های معمولی کوچه و بازار. برای اینکه حالت چهره و حرکات آنها در زمان ادای کلمات درست باشد، سیستم هوش مصنوعی از داده‌هایی که قبلا دریافت کرده و عموما مربوط به حرکات بازیگران سینماست، کمک می‌گیرد.
برای بهتر شدن نتیجه می‌توان فیلم و عکس‌های بیشتری از سوژه به سیستم نشان داد تا نتیجه واقعی‌تر بشود اما به‌طور کلی، با یک عکس هم می‌توان دیپ فیک کرد. دیپ‌فیک نتیجه حل یکسری معادلات پیچیده توسط هوش‌مصنوعی است اما به‌دست آوردن آن بسیار ساده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شود. اپ‌های تجاری با نامهای مشابهDeep Fake می‌توانند حرکات صورت دارنده تلفن همراه را روی سوژه موردنظرشان پیاده کنند.
بعضی از این سیستم‌ها که کدنویسی‌هایشان به‌صورت متن‌باز ارائه شده، از حرکات لب گوینده تقلید و آن را به‌طور دقیقی روی سوژه پیاده می‌کنند. برخی به سیستم‌های شبیه‌ساز صدا نیز مجهز هستند و همین باعث می‌شود، تشخیص گوینده واقعی و حرف‌هایش دشوار باشد. حالا حاکمیت‌ها در حال توسعه فناوری‌هایی هستند که بتواند این ویدئوهای تقلبی را شناسایی کند. ضمن اینکه شبکه‌های اجتماعی نیز قرار است سامانه‌هایی راه‌اندازی کنند که ویدئوهای ساختگی را شناسایی کنند. در عین حال، برنامه‌های مفصلی برای آموزش به شهروندان در برخی کشورها نیز راه‌اندازی شده است. این دوره‌های آموزشی به جز سواد رسانه‌ای، شباهت‌هایی که بین ویدئوهای تقلبی وجود دارد را به کاربران آموزش می‌دهد تا دست‌کم از پخش کردن یک ویدئوی ساختگی جلوگیری کنند.
اَپ‌های نگران‌کننده
اخیرا موجی در شبکه‌های اجتماعی راه افتاده بود که مردم عکس‌های شبیه‌سازی شده کهنسالی‌شان را منتشر می‌کردند. این اپ‌ها که در بسیاری موارد رایگان هم هستند، نگرانی‌های زیادی در میان حاکمیت‌ها و دست‌اندرکاران سیاستگذاری در کشورها به‌وجود آورده‌اند
دلخوری سنتی‌ها
بخشی از کسانی که هنوز پیگیر مدل‌های سنتی چهره‌پردازی هستند و از روش‌های فناورانه دل خوشی ندارند، می‌گویند این شیوه‌ها به اندازه کافی طبیعی نیستند و حرکات انسانی بعد از اعمال ویژگی‌های رایانه‌ای چندان خوب از آب درنمی‌آید.
منبع: روزنامه‌ی همشهری
نوشته دنیرو چطور ۳۰ سال جوان شد؟ اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
اگر فکر می کنید که بهترین فیلم های انیمیشن ساخته شده در سال های اخیر را دیده اید شاید اشتباه کرده باشید و برخی از آن ها در رادار شما قرار نگرفته باشند مگر اینکه یک سینمادوست واقعی و پیگیر باشید. انیمیشن از دیرباز یکی از فرم های اصلی سرگرمی در حوزه تصاویر متحرک بوده است اما بجز استودیو دیزنی و گیبلی، استودیوهای دیگری نیز در این عرصه فعال هستند که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.
در دهه ۱۹۷۰، انیمیشن برای فیلم های زیادی به کار گرفته می شد، اما بسیاری از انیمیشن های آن دوران و دهه های بعد، تنها جایگاه یک فیلم کالت را بدست آوردند که طرفداران خاصی داشت. چیزهایی را که نمی شد در لایو اکشن انجام داد، سال های قبل از اختراع تصویرسازی کامپیوتری در قالب انیمیشن و کارتون انجام می دادند. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با فیلم های انیمیشن و کارتون هایی آشنا کنیم که به احتمال فراوان ندیده اید اما باید در اولین فرصت به تماشای آن ها بنشینید.
۱۰- سه قلوهای بِلِویل (۲۰۰۳)
از آنجایی که سالانه فیلم های انیمیشن بسیاری توسط کمپانی دیزنی در ایالات متحده تولید می شود، این موضوع بر دیده شدن فیلم های انیمیشنی که در خارج از این کشور ساخته می شوند تاثیر منفی گذاشته و چنین انیمیشن هایی معمولاً از رادار سینمادوستان دور می مانند. هنرمندان و کارگردانان زیادی در سراسر جهان، رسانه انیمیشن را برای به تصویر کشیدن ایده های خود انتخاب کرده اند که هر یک سبک منحصربفرد و خاص خود را دارد. انیمیشن «سه قلوهای بلویل» (The Triplets of Belleville) که ساخت سیلون شومه فرانسوی است به لطف تصویرسازی خارق العاده و سبک روایی زیبایش یکی از منحصربفردترین انیمیشن های چند دهه اخیر است که تفاوت های بسیاری با انیمیشن های پیش از خود دارد.
داستان این فیلم از طریق دیالوگ شخصیت ها بیان نمی شود، دیالوگ هایی که به ندرت در فیلم وجود دارد، بلکه داستان فیلم از طریق پانتومیم و رقص روایت می شود. موسیقی کمک بسیاری به پویایی و روانی داستان این انیمیشن می کند، انیمیشنی که در مورد یک پیرزن به نام مادام سوزا است که به شهر بلویل سفر می کند تا نوه اش، چمپیون، را نجات دهد. نوه او پس از تصمیماتی نادرست در عرصه قمار، به دام گروه مافیای فرانسه افتاده و سوزا باید او را نجات دهد. در این عملیات، سگ چمپیون و سه قلوهای خواننده ای که آن ها را در شهر ملاقات کرده نیز با او همراه هستند. موسیقی و سبک خاص این اثر هنری باعث جلب توجه مخاطب و قرار دادن آن در متن داستان تبدیل می شود و بدین ترتیب می توان گفت «سه قلوهای بلویل» یکی از بهترین فیلم های انیمیشن اوایل دهه ۲۰۰۰ است.
۹- وقتی که باد می وزد (۱۹۸۶)
انیمیشن «وقتی که باد می وزد» (When the Wind Blows) یک فیلم بریتانیایی است که بر اساس رمانی گرافیکی به همین نام ساخته شده و اگر چه داستانی بسیار جذاب و گیرا دارد اما سبک خاص آن باعث شده که از دیگر فیلم های این ژانر متمایز باشد. شخصیت های داستان به شکل سنتی انیمیشن سلولوئیدی ساخته شده و محیط اطراف آن ها از اشیاء واقعی که به استفاده از تکنیک استاپ موشن انیمه سازی شده اند تشکیل شده است. این سبک از انیمیشن باعث خلق تجسمی خاص از جهان می شود که به سرعت یک دوگانگی واضح بین مردم روی پرده و جایی که در آن زندگی می کنند ایجاد می نماید. این انیمیشن داستان یک زوج پیر به نام جیمز و هیلدا بلاگز را روایت می کند که در ترس ناشی از در گرفتن یک جنگ هسته ای بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی و متحدان آن ها زندگی می کنند.
در شرایطی که جنگ در آستانه وقوع است، این زوج زندگی در دوران جنگ جهانی دوم را به یاد می آورند؛ دورانی که آن ها به سختی توانسته بودند از آن جان سالم به در ببرند. متاسفانه داستان فیلم برخلاف تاریخ واقعی پایان خوشی نداشته و در نهایت یک جنگ هسته ای بزرگ در جهان داستان رخ می دهد. این زوج همان رویکردهای بهداشتی که از طرف دولت به آن ها توصیه شده را رعایت می کنند اما هر دو در اثر مسمومیت با تشعشعات هسته ای بیمار می شوند. علیرغم وضع نامناسبشان، آقا و خانم بلاگز سبک زندگی جسورانه و بی اعتنامآبانه بریتانیایی که در طول دوران جنگ جهانی دوم و با شعار مشهور «آرام باش و بگذر» (Keep calm and carry on) توسط بریتانیایی ها در پیش گرفته شده بود را ادامه می دهند، طوری که تنها انگلیسی ها از پس آن برمی آیند.
۸- مدفن کرم های شب تاب (۱۹۸۸)
اگر در دوران کودکی انیمه «مدفن کرم های شب تاب» (Grave of the Fireflies) را به این باور که داستانی شاد و هیجان انگیز دارد تماشا کرده باشید مطمئناً با تجربه خوشایندی مواجه نشده اید. تماشای این انیمه توسط کودکان به هیچ عنوان توصیه نمی شود و تنها برای بزرگسالان ساخته شده است، آن هم در صورتی که دستمال کاغذی به مقدار کافی کنار دست خود داشته باشند زیرا بسیاری بوده اند که هنگام تماشای این انیمه بی محابا گریسته اند.
بله این انیمه داستانی غم انگیز دارد. اگر چه این انیمه اشک شما را در می آورد اما همزمان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین داستان هایی است که تاکنون درباره جنگ جهانی دوم و عواقب آن ساخته شده است. این تاثیرگذاری و اهمیت بدین دلیل نیست که «مدفن کرم های شب تاب» در مورد این جنگ خاص ساخته شده یا در مورد سربازانی است که برای کشورشان جنگیده اند.
این انیمه در مورد کودکانی است که در خانه رها شده اند و مبارزه آن ها برای بقا در بدترین جنگی که در تاریخ بشریت رخ داده است. داستان «مدفن کرم های شب تاب» در شهر کوبه، ژاپن و در ۱۷ مارس ۱۹۴۵، در حالی که شهر زیر بمباران قرار دارد روایت می شود. یک خواهر و برادر به نام های سیتا و ستسوکو، هنگام بمباران این شهر و تبدیل شدنش به تلی از خاکستر در شهر هستند اما موفق به فرار شده و زنده می مانند. داستان انیمه در مورد آن هاست که در قالب فلش بک روایت می شود. به خاطر ساختار روایی داستان و چگونگی تمرکز آن بر روی دو انسان بسیار آسب پذیری که تحت تاثیر منفی جنگ قرار گرفته اند، «مدفن کرم های شب تاب» یکی از بزرگ ترین فیلم های ضد جنگ تاریخ سینما شناخته شده است. همانطور که از استودیو جیبلی انتظار می رود، ساختار انیمیشن سازی این فیلم بسیار جذاب و زیبا است.
۷- جادوگران (۱۹۷۷)
اگر دوست دارید بدانید که زندگی میلیون ها سال پس از یک جنگ هسته ای چگونه خواهد بود شاید بهتر است سری به انیمیشن «جادوگران» (Wizards) ساخته رالف باکشی بزنید. فیلم با یک روایت آغاز می شود که در آن از یک نبرد آخرالزمانی بعد از جنگی هسته ای سخن می گوید و گونه های قدیمی الف ها، کوتوله ها و پریان برای تصاحب زمین باز می گردند. در این دنیای آینده، انسان ها به شکلی پایه ای تر از حیات تغییر شکل داده که آن ها را بیشتر به اورک ها، دیوها و اجنه نزدیک ساخته تا انسان های امروزی. این نسل از انسان ها در واقع موجودات شرور و شیطان صفت ساکن زمین هستند که توسط یک جادوگر به نام بلک وولف رهبری می شوند در حالی که برادرش، آواتار، رهبری مردمان خوب جهان را بر عهده دارد.
بلک وولف از سلاح های قدیمی تکنولوژیکی که در ابتدا باعث نابودی جهان شده اند استفاده می کند تا جایی که حتی از نمادشناسی نازیسم برای پیشبرد برنامه های پروپاگاندایی خود استفاده می کند. در طرف دیگر، آواتار از جادو برای اهداف خوب و سود رساندن به تمام شکل های زندگی به منظور تشکیل گروهی مبارز برای مبارزه با ماهیت شیطانی نیروهای تاریک برادرش سود می برد. البته که انیمیشن «جادوگران» داستان خیر در برابر شر است اما این داستان کلیشه ای را به شکلی خلاقانه و هیجان انگیز روایت می کند. باکشی در طول سال ها پس از ساخت این انیمیشن گفته که «جادوگران» را به عنوان تمثیلی از شکل گیری اسرائیل بعد از حادثه هولوکاست و تهدید همیشگی بازگشت فاشیسم ساخته است.
۶- واترشیپ داون (۱۹۷۸)
داستان انیمیشن «واترشیپ داون» (Watership Down) اخیراً در قالب یک انیمیشن دیگر از سرویس نتفلیکس بازگویی شد اما در این عنوان می خواهیم از نسخه انیمیشنی این داستان در سال ۱۹۷۸ سخن بگوییم. این انیمیشن نیز یکی دیگر از آن کارتون هایی است که والدین فرزندانشان را جلوی آن می نشانند به این فکر که داستانی خوش در مورد خرگوش های دوست داشتنی خواهد بود اما مانند «مدفن کرم های شب تاب»، در این مورد نیز مرتکب اشتباهی بسیار سخت و دردناک می شوند. «واترشیپ داون» شاید بامزه و دوست داشتنی به نظر برسد اما داستانی تاریک دارد، ماهیت دنیایی که این خرگوش ها در آن زندگی می کنند بیرحم و ستمگر است و در آن میزانی از خون و خونریزی خرگوش ها وجود دارد که هیچ کودکی تاب تماشا و کنار آمدن با آن را ندارد.
به همین دلیل بهتر است بزرگسالان این انیمیشن را پس از به خواب رفتن فرزندانشان تماشا کنند. داستان این فیلم کارتونی در مورد خرگوشی به نام فیور است رویایی یک اتفاق آخرالزمانی که محل زندگی اش را نابود کرده او را آزار می دهد. او و خواهرش، هیزل، سعی می کنند خرگوش های پیر گروه را متقاعد کنند که برای جلوگیری از این حادثه دست به کار شوند اما آن ها به هشدارهای او می خندند تا اینکه در نهایت محل زندگی آن ها نابود شده و تنها ۸ خرگوش زنده می مانند. ادامه داستان به ماجرای رفتن آن ها به مکانی امن، پیوستنشان به یک گروه نظامی از خرگوش ها، و ادامه مبارزه آن ها برای زنده ماندن می پردازد. این کارتون بریتانیایی کاملاً به رمانی که از روی آن ساخته شده وفادار بوده و مانند کتاب پر از کشتارهای خونین، خرگوش های نظامی و تم های بزرگسالانه است که بدون شکل برای کودکان ساخته نشده است.
وقتی که از انیمیشن حرف می زنیم نام والت دیزنی به میان می آید زیرا او را سردمدار صنعت بزرگ و موثر انیمیشن ایالات متحده می دانند. .وقتی که والت دیزنی در سال ۱۹۳۷ کارتون «سفید برفی» (Snow White) را ساخت شاید نمی دانست که با این اثر دنیای فیلمسازی را برای همیشه تغییر می دهد. اثری که روزگاری «حماقت دیزنی» نامیده می شد به یک برنده بزرگ در باکس آفیس تبدیل شده و انیمیشن را به سطح یک هنر کامل و جدی ارتقا داد.
اما فراتر از دنیاهایی که والت دیزنی و استودیوهایش ساخته اند، دنیاهای جذاب دیگری نیز وجود دارند که با شناخته شدن انیمه های ژاپنی ساخت استودیو جیبلی بیش از پیش جذابیت یافته و اکنون با انیمیشن هایی روبرو هستیم که بیشتر مناسب بزرگسالان هستند تا کودکان. بدین ترتیب دیگر نمی توان گفت که انیمیشن یا انیمه محصولاتی صرفاً مناسب کودکان است زیرا دهه هاست که بسیاری از جدی ترین و عمیق ترین پیام ها و موضوعات در قالب این محمل سینمایی به تصویر کشیده می شوند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با تعدادی دیگر از انیمیشن هایی که بهتر است در اولین فرصت به تماشای آن ها بنشینید آشنا کنیم.
۵- آبی کامل (۱۹۹۷)
انیمه «آبی کامل» (Perfect Blue) یک تریلر روانشناسانه از ساتوشی کان معروف است. این انیمه در مورد شخصیتی به نام میما است، یک ستاره پاپ که برای تبدیل شدن به یک بازیگر مشهور تصویر دخترانه و معصوم خود را از دست می دهد اما در این فرآیند قربانی تعقیب شدن خشونت بار توسط یکی از طرفدارانش می شود. آثار ساتوشی کان اغلب حول خط مبهم بین واقعیت و رویا می چرخد و «آبی کامل» نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود. در حالی که تماس میما با دنیای واقعی کاهش پیدا می کند، کان زندگی حرفه ای این شخصیت را با زندگی که او در تلویزیون داشته ترکیب کرده و از طریق وارد کردن مخاطبان در داستان، آن ها را نیز مانند شخصیت اصلی ماجرا دچار پریشانی می کند.
«آبی کامل» یک فیلم پیچیده و خشن است که در ان به نیمه تاریک زندگی یک سلبریتی پرداخته می شود اما به شکل غریبی همچنان جذاب و اغوا کننده است. حتی اگر به فیلم های تریلر علاقه ندارید نیز تماشای «آبی کامل» بدون شک خالی از لطف نیست تا با سبک متفاوت و خلاقانه کان آشنا شوید. اگر دانشجوی رشته انیمیشن یا سینما هستید، تماشای این انیمه اکیداً به شما توصیه می شود.
۴- پرواز اژدهایان (۱۹۸۲)
مگر اینکه به انیمیشن معتاد باشید وگرنه احتمال زیادی دارد که انیمیشن «پرواز اژدهایان» (Flight of Dragons) ساخته آرتور رانکین جونیرو و جولز باس را ندیده باشید. این فیلم هیچگاه در سینماها به نمایش درنیامد اما در بخش سینمای خانگی با استقبال مخاطبان همراه شد. انیمیشن مذکور تا حدودی بر اساس دو اثر جداگانه ساخته شده است، رمانی نوشته پیتر دیکینسون به همان نام و و رمان «اژدها و جورج» نوشته گوردون آر دیکینسون. داستان این انیمیشن در یک دنیای فانتزی رخ می دهد که در گذشته وجود داشته اما به دلیل دخالت های تکنولوژی های مدرن، دیگر دنیای جادویی اینچنینی وجود ندارد.
تنها راه حفظ جادو ئر جهان گرفتن کمک از فردی متعلق به قرن بیستم میلادی است، دقیقاً همان کاری که کارولینوس، جادوگر سبز، قصد انجام آن را دارد. او پیتر را می یابد، نویسنده و طراح بازی که در زمان به عقب برده شده تا به عصر جادو و فانتزی برسد. به دلیل برخی شیطنت های جادویی، در نهایت مغز او در کالبد یک اژدها وارد می شود. این اتفاق به ماجراجویی های قهرمانانه ای بدل می شود که پیتر (اکنون اژدها) و متحدانش را در مقابل قدرت اومادون، جادوگر شیطان صفت، قرار می دهد. این فیلم ماهیت واقعی خیر و شر را مورد بررسی قرار می دهد و همزمان تهدیدی که تکنولوژی برای رویاپردازی و فانتزی دارد را نیز به تصویر می کشد. این داستان بی پایان پایان تجسم را به دلیل دست درازی های تکنولوژی مورد تاکید قرار می دهد.
۳- پاپ آمریکایی (۱۹۸۱)
سبک انیمیشن سازی منحصربفرد رالف باکشی که به شدت روی تکنیک روتوسکوپینگ تمرکز دارد، چیزی که در اثر کلاسیک او در سال ۱۹۸۱، «پاپ آمریکایی» (American Pop) در کامل ترین شکل ممکن خود قرار دارد. همه فیلم در مورد موسیقی است و در مورد تجربه آمریکایی ها درباره موسیقی، چیزی که بسیاری براحتی می توانند با آن ارتباط برقرار کنند. این انیمیشن داستان یک خانواده یهودی مهاجر از روسیه را روایت می کند که در اواخر قرن نوزدهم به ایالات متحده مهاجرت کرده تا از دست اذیت و آزارهای نیروهای قزاق امپراطوری روسیه رهایی پیدا کنند. مادر خانواده و پسرش، زالمی، موفق به فرار می شوند در حالی که پدر خانواده که خاخام است هنگام دعا کردن در کنیسه کشته می شود.
زالمی خیلی زود برای کار در یک نمایش کمدی استخدام می شود که او را با اجراهای موسیقایی آشنا می سازد و در ادامه به ورود او به عرصه خوانندگی منجر می شود. او در جریان جنگ جهانی دوم در سراسر جهان برنامه اجرا می کند اما مجروح شده و بخش زیادی از قدرت صدایش را از دست می دهد. پسرش، بنی، بزرگ شده و نوازنده پیانو می شود و بدین ترتیب عشق به موسیقی در این خانواده ادامه می یابد. در نهایت بنی در آلمان و در حال مبارزه با نازی ها کشته می شود اما پسرش برای پیدا کردن علاقه خود به دنیای راک اند رول کشیده می شود. در پایان فیلم، تلاش های این خانواده در طی نسل ها کامل می شود. تصویرسازی فیلم و ترکیب موسیقی با آن باعث روایت داستانی جذاب به شیوه ای می شود که هیچ انیمیشنی تاکنون در انجام آن تا این حد موفق نبوده است.
۲- والس با بشیر (۲۰۰۸)
«والس با بشیر» (Waltz With Bashir) انیمیشنی ساخته یک کارگران اسرائیلی به نام آری فولمن است که تفاوت قابل توجهی با دیگر فیلم های این فهرست دارد زیرا این فیلم بیشتر یک مستند است تا یک فیلم سنتی. این انیمیشن تلاش های آری فولمن را برای جستجوی خاطرات از دست رفته اش که در طی جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۸۲ به عنوان یک سرباز اسرائیلی تجربه کرده روایت می کند. از بسیاری جهات، این فیلم یک مستند جنگی است اما همزمان داستانی جذاب و تاثیرگذار را به شیوه ای کاملاً غیرمعمول روایت می کند. این انیمیشن بسیار واقع گرایانه و گرافیکی بوده که به تصویرسازی یک داستان به شکلی که بیشه شبیه یک کتاب کمیک بوکی و نه یک انیمیشن است کمک می کند.
«والس با بشیر» دارای کنتراست های تاریک بوده و بسیار شبیه روتواسکوپینگ است اما به شکلی کاملاً خلاقانه و تازه پیاده سازی شده است. در این انیمیشن از برش های ادوبی فلَش همراه با انیمیشن سلولوئیدی کلاسیک استفاده شده است. در این فرآیند از بیش از ۲٫۳۰۰ نقاشی اصلی استفاده شده و هر یک از آن ها به صدها بخش تقسیم شده که نسبت به دیگر تکه ها به حرکت درآمده و نوعی توهم حرکت را ایجاد می کند. جدای از تکنیک های نوین و پیشگامانه انیمه سازی، داستان «والس با بشیر» ترس های این درگیری نظامی، استرس پس از حادثه و احساس گناه از انجام یک کار وحشتناک را به تصویر می کشد. فیلم در نهایت با نشان دادن تصاویری واقعی از کشتار صبرا و شتیلا، انیمیشن را در لایو اکشن فرو ترکیب می سازد.
۱- آخرین تک شاخ (۱۹۸۲)
آخرین فیلم این فهرست انیمیشن دیگری است که توسط رانکین و باس ساخته شده و اگر چه ظاهراً بیشتر انیمیشنی کودکانه به نظر می رسد اما تم های به کار رفته در آن بیشتر مناسب بزرگسالان یا جوانان است تا کودکان و نوجوانان. این فیلم از آن دسته انیمیشن هایی است که می توانست بسیار بیشتر دیده شود اما در سایه دیگر فیلم های انیمیشن پرطرفدار دهه ۱۹۸۰ قرار گرفت. «آخرین تک شاخ» (The Last Unicorn) داستان هیجان انگیز و پویای جادو و رازآلودگی مرتبط با یک تک شاخ را به عنوان شخصیت اصلی و قهرمان داستان روایت می کند. بعد از این که می فهمد او آخرین تک شاخ است، این شخصیت از جنگل مسحور کننده محل زندگی اش خارج شده و به جستجو در مورد اتفاقی که برای هم جنس های او رخ داده می پردازد.
او در این مسیر دوستان و دشمنان متعددی پیدا می کند، اما مردمانی که با دنیای جادویی آشنایی ندارند او را یک مادیان ساده سفید می بینند. ماجراجویی های این تک شاخ بسیار هیجان انگیز و فریبنده بوده و به زیبایی انیمه سازی شده است اما جنبه های دیگری نیز در فیلم وجود دارد که باعث می شود در صدر این فهرست برای تماشا قرار داشته باشد. در این فیلم از قدرت صداپیشگی آلن آرکین، جف بریجز، میا فارو و کریستوفر لی استفاده شده که برای جذب مخاطبان بسیاری به این فیلم ناسب است هر چند آهنگ متن فیلم نیز می تواند به تنهایی دلیل دیگری برای تماشای «آخرین تک شاخ» باشد. «آخرین تک شاخ» یک فیلم بسیار زیبا از هر لحاظی است: داستانی فوق العاده، عناصر بصری جذاب و یک آهنگ متن بسیار استادانه.
منبع:rooziato.com
نوشته ۱۰ انیمیشن و کارتون زیبا و پرمعنایی که باید در اولین فرصت تماشا کنید اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
سرطان می‌تواند یکی از ترسناک‌ترین واژه‌هایی باشد که در یک زبان وجود دارد. ابتلای به این بیماری می‌تواند برای قربانیان بسیار درمانده‌کننده و ویرانگر باشد، اما نحوه برخورد افراد با شنیدن خبر ابتلا به آن نیز کاملاً شخصی و گاهی غیرمنتظره است. در حالی که برخی به محض شنیدن این خبر هولناک آن را با دیگران به اشتراک می‌گذارند، برخی دیگر تصمیم می‌گیرند مانند یک راز با این موضوع برخورد کنند.
چنین کاری در مورد سلبریتی‌ها بسیار چالش‌برانگیزتر بوده و ممکن است کنترل‌ناپذیر باشد. سلبریتی‌ها که زندگیشان همواره زیر ذره‌بین قرار دارد، ممکن است با مخفی کردن بیماری خود به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل شوند. اما این موضوع باعث نشده که برخی سلبریتی‌ها خبر ابتلای خود به سرطانی خطرناک را خیلی زود فاش کنند.
۱. دیوید بووی
مرگ ناگهانی دیوید بووی، چهره افسانه‌ای دنیای موسیقی، در سن ۶۹ سالگی و در ژانویه ۲۰۱۶ همه را حیرت زده کرد. در آن زمان در صفحه رسمی فیسبوک این موسیقیدان گفته شد که وی در نتیجه «یک نبرد شجاعانه ۱۸ ماهه با سرطان» جان خود را از دست داده است. اگر چه در این بیانیه به نوع سرطان دیوید بووی اشاره نشده بود، اما یکی از نزدیکان او این سرطان را سرطان کبد عنوان کرده است. این اولین باری بود که طرفداران می‌شنیدند این خواننده-ترانه‌سرا بیمار بوده است. با این وجود وقتی که آخرین آهنگ وی با عنوان «لازاروس»، تنها چند روز قبل منتشر شد بسیاری از طرفداران وفادار او آن را به مثابه یک آهنگ خداحافظی می‌دانستند.
در این ویدیو بووی روی تخت بیمارستان دیده می‌شد و شعر‌هایی مانند «این بالا را نگاه کن، من در بهشت هستم» می‌خواند. البته احتمالاً بووی خود نمی‌دانست که بیماری‌اش به مرحله بسیار پیشرفته و مرگباری رسیده است. کارگردان این موزیک‌ویدیو بعد از مرگ بووی گفت: «بعدها فهمیدم که همان هفته‌ای که مشغول فیلمبرداری بودیم، به او گفته شده بود که کارش تمام است. آنها درمان‌ها را متوقف کرده و این بدان معنا بود که بیماری‌اش پیروز شده است».
۲. کوبی اسمولدرز
هنگام فیلمبرداری فصل سوم سریال محبوب «چگونه با مادرت آشنا شدم» (How I Met Your Mother)، کوبی اسمولدرز دریافت که به سرطان تخمدان مبتلا شده است. با این وجود، او تصمیم گرفت که این موضوع را مانند یک راز پیش خود نگه دارد و در دو سال آینده چندین جراحی برای برداشتن بافت‌های آلوده انجام داد، تا اینکه در نهایت در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۵ پرده از بیماری خود برداشت.
وی در این‌باره چنین گفت: «در هر دو تخمدان خود تومور‌هایی داشتم. سرطان به غدد لنفاوی من و بافت‌های مجاور سرایت کرده بود. فکر نمی‌کنم هیچ‌وقت احساس کنم از سرطان پاک شدهام. اکنون که ۵ سال است درمان شدهام، سعی می‌کنم به آن به چشم یک موضوع مثبت نگاه کنم و از آن درس بگیرم؛ و اگر بتوانم آگاهی‌دهنده باشم این کار را خواهم کرد».
۳. جکی کالینز
خبرهای مربوط به مبارزه جکی کالینز، نویسنده مشهور، با بیماری سرطان در جریان بیانیه‌ای که توسط خانواده‌اش در سال ۲۰۱۵ منتشر کرد به گوش رسید. در بخشی از این بیانیه چنین آمده بود: «امروز با اندوه فراوان مرگ مادر زیبا، شاداب و منحصربفردمان، جکی کالینز، را به خاطر بیماری سرطان سینه اعلام می‌کنیم». ظاهراً این نویسنده در مورد سرطان سینه پیشرفته (مرحله ۴) خود با سه دخترش صحبت کرده بود، اما در مدت شش سال و نیم این خبر را از رسانه‌های مخفی نگه داشت.
با این وجود، کالینز ۵ روز پیش از مرگش در مصاحبه آخر خود پرده از بیماری کشنده خود برداشت و در مورد پنهان نگه داشتن بیماری خود از دیگران چنین گفت: «وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، از کار‌هایی که کرده‌ام پشیمان نیستم. این کار را به شیوه خودم کردم، همانطور که فرانک سیناترا می‌گفت. از زمان خبر ابتلا به این بیماری ۵ کتاب نوشتم، زندگی‌ام را کردم، به تمام دنیا سفر کردم، هیچ توری را کنسل نکردم و هیچکس نمی‌دانست تا اکنون که حس می‌کنم باید آن را افشا کنم».
۴. بن استیلر
دو سال بعد از مشخص شدن ابتلایش به سرطان، بن استیلر سکوتش را در سال ۲۰۱۶ در برنامه هاوارد استرن شکست و خواست که همه غربالگری سرطان پروستات را انجام دهند. وی این موضوع را بسیار بحث‌برانگیز دانسته و گفت که آزمایش غربالگری سرطان پروستات تنها نشان‌دهنده ابتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه است.
فکر می‌کنم که انجمن سرطان آمریکا می‌گوید این تست را باید در ۵۰ سالگی انجام داد. اگر من این تست را نداده بودم- پزشکم زمانی که ۴۶ سال داشتم این تست را برای من تجویز کرد- اکنون هم نمی‌دانستم. همین الان که اینجا هستم هم نمی‌دانستم [به سرطان پروستات مبتلا شدهام]». در نهایت استیلر با انجام یک روش درمانی تکه برداری از پروستات به کمک ربات توانست به نتیجه دلخواه برسد و به گفته خودش دو سال است که هیچ ردی از سرطان در غده پروستات او دیده نمی‌شود.
۵. مایکل سی‌هال
پیش از فیلمبرداری فصل پنجم سریال «دکستر» (Dexter) در سال ۲۰۱۰، مایکل سی هال، بازیگر نقش اصلی سریال، در بیانیه‌ای عمومی برای اولین بار فاش کرد که مدت طولانی است با بیماری لنفوم هاجکینز که نوعی سرطان غدد لنفاوی خطرناک است مبارزه می‌کند، اما با نزدیک شدن به پایان درمانش، بیماری او رو به زوال است: «بسیار خوش‌شانس هستم که به یک بیماری به سرعت قابل درمان مبتلا شدم. از پزشکان و پرستارانم به خاطر مهارت و مراقبت‌هایشان ممنونم». با این وجود گفته می‌شود که هال و همسرش، جنیفر کارپنتر، همواره در محل کار راز‌های زندگی شخصی‌شان را مخفی نگه می‌دارند به نحوی که همبازی هال در سریال نیز ادعا کرده هیچ اطلاعی از بیماری سی هال نداشته است.
۶. استیو جابز
استیو جابز، موسس کمپانی اپل، در سال ۲۰۱۱ به خاطر ابتلای به بیماری سرطان پانکراس و پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت. پیش از مرگ، بسیاری از مشکلات جسمی و بیمار بودن او مطلع بودند. در سال ۲۰۰۴، جابز نامهای به سهامداران کمپانی اپل نوشته و آنها را از بیماری خود و جراحی که برای برداشتن تومور انجام داده بود مطلع کرد. در سال‌های قبل از مرگ نیز شایعاتی در مورد بیماری او وجود داشت که هیچگاه توسط جابز یا نزدیکان او تکذیب یا تایید نشد.
با این وجود فاصله‌ای نسبتاً طولانی بین تشخیص ابتلای جابز به سرطان و اعلام رسمی آن وجود داشت. به مدت حدود ۹ ماه، استیو جابز بیماری خود را از دیگران پنهان نگه داشت در حالی که به روش‌های درمانی مختلفی روی آورده بود. می‌توان گفت که سکوت وی در این‌باره برای محافظت از کمپانی اپل بود، زیرا اخبار مربوط به بیماری جابز و عواقب غیرقابل پیش‌بینی که داشت می‌توانست باعث کاهش ارزش سهام این کمپانی شود.
۷. کیتی بیتس
کیتی بیتس که یکی از افراد فعال در حوزه جمع آوری کمک‌های مالی برای مبارزه با بیماری سرطان است اکنون براحتی در مورد این بیماری صحبت می‌کند، اما همیشه اینطور نبوده است. این بازیگر برنده جایزه اسکار در ابتدا مبارزه خود با بیماری سرطان تخمدان مرحله ۱ را بعد از مشخص شدن بیماری خود در سال ۲۰۰۳ برای مدتی مخفی نگه داشت. وی برای درمان بیماری خود چندین جراحی و ۹ ماه شیمی‌درمانی انجام داد. وی درباره این ماجرا چنین گفته است: «به هیچکس نگفتم. بلافاصله پس از جراحی دوباره به سر کار برگشتم، کار کتاب سیاه کوچولو با بریتانی مورفی. مدیر برنامه‌هایم در آن دوران خیلی سنتی فکر می‌کرد و نمی‌خواست که من به نماد سرطان تخمدان تبدیل شوم. نمی‌خواستم کسی بداند، اما این موضوع بسیار مرا رنج می‌داد». در سال ۲۰۱۲ بار دیگر مشخص شد که بیتس به سرطان مبتلا شده و این بار سرطان پستان که باعث شد این بازیگر به ناچار جراحی مازکتومی انجام دهد.
وی گفته که خاله‌اش به خاطر ابتلا به سرطان سینه درگذشته و مادر و خواهرزاده‌اش نیز به این بیماری مبتلا بوده‌اند.
۸. کریستینا اپلگیت
کریستینا اپلگیت در حال بازی در فیلم «سامانتا کی؟» (Samantha Who) بود که مشخص شد به سرطان سینه مبتلا شده است. وی در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۸ گفته بود که بعد از انجام جراحی، به مدت ۵ هفته به فیلمبرداری ادامه داده است، اما ترجیح داده خبر بیماری خود را نزد خود نگه داشته و تنها تعداد کمی از نزدیکانش را در جریان ابتلای خود به سرطان بگذارد. اپلگیت در این‌باره چنین گفته است: «به گروه گریم و تعدادی دیگر که خیلی به من نزدیک بودند ماجرا را گفتم، تنها برای این که یک دیوار حمایتی داشته باشم که کسی مرا اذیت نکند». تنها بعد از انجام جراحی مازکتومی بود که اپلگیت به صورت عمومی پرده از بیماری خود برداشت و در برنامه زنده اپرا وینفری از بیماری خود گفت.
۹. مایکل داگلاس
وقتی مایکل داگلاس در برنامه زنده دیوید لترمن در سال ۲۰۱۰ حضور یافت، اعلام کرد که به سرطان حنجره مبتلا شده است. وی گفت که به دلیل گلو درد به پزشک مراجعه کرده و مشخص شده که به سرطان حنجره مبتلاست و اکنون در حال درمان بیماری خود است. سه سال بعد، داگلاس اعلام کرد که این بیماری به خاطر روابط غیرمتعارفی که داشته در گلوی او ایجاد شده است. چند سال بعد، داگلاس بار دیگر در یک برنامه که برای آگاهی بخشی در مورد بیماری سرطان تولید شده بود در گفتگو با ساموئل ال. جکسون اعلام کرد که به سرطان زبان مبتلا شده بود، اما به توصیه جراحش تصمیم گرفته این نوع سرطان را سرطان حنجره اعلام کند.
داگلاس علت این تصمیم را چنین اعلام کرد که پزشکان به او هشدار داده بودند که ظاهر سرطان زبان چندان خوشایند نیست و در صورتی که مجبور به جراحی زبان او شوند، وی بخشی از زبان و فک خود را از دست خواهد داد. البته خوشبختانه درمان‌ها موثر بوده و داگلاس در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که هیچ نشانه‌ای از سرطان در بدن او وجود ندارد.
۱۰. ادی فالکو
ادی فالکو یکی از بازیگران سریال محبوب «سوپرانوها» (The Sopranos) بود که به خاطر بازی خود در این سریال برنده جایزه امی نیز شد. در سال ۲۰۰۳ و در حالی که این سریال هنوز پخش می‌شد، مشخص شد که فالکو به سرطان سینه مرحله اول مبتلا شده است. وی، اما تصمیم گرفت که این موضوع را از همکارانش مخفی نگه دارد، تصمیمی که خود درباره آن چنین گفته است: «برایم بسیار مهم بود که بیماری‌ام را مخفی نگه دارم». وی ۵ سال بعد اعلام کرد که این بیماری را از همبازی‌هایش در سریال «سوپرانوها» نیز مخفی نگه داشته، زیرا اینکه دائماً از او پرسیده شود حالش چطور است او را دیوانه می‌کرد.
با مخفی نگه داشتن این راز و کمک تهیه کننده سریال که دوست نزدیک فالکو نیز بود، او تحت شیمی‌درمانی قرار گرفته و مراقبت از خود را در اولویت قرار داد. در سال ۲۰۰۴ مشخص شد که او سرطان را شکست داده و رفته‌رفته بهتر خواهد شد: «فهمیدم که قرار نیست سرطان مرا بکشد. به وضوح، این بدان معنی بود که من در سن ۴۰ سالگی به خاطر سرطان نخواهم مرد. همه روز زندگی‌ام مرا حیرت‌زده می‌کند همانطور که بیماری‌ام مرا حیرت‌زده کرد. اما با این موضوع کنار می‌آیی. این کار ما به عنوان انسان است».
منبع:bartarinha.com
نوشته سلبریتی‌هایی که سرطان خود را مخفی کردند اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
متن آهنگ هادی برهان دورو ورت چه خبره
میتوانید در ادامه مطلب متن ترانه زیبای هادی برهان – دورو ورت چه خبره رو مشاهده کنید
در هفته گذشته دو فیلم پرماجرای «سریع و خشن تقدیم می‌کند:هابز و شاو» به کارگردانی دیوید لینچ و «داستان‌های ترسناک برای گفتن در تاریکی» ساخته آندره اوردال در صدر فهرست پرفروش‌های سینماهای آمریکا قرار گرفتند. «هابز و شاو» که برای دومین هفته فیلم شماره یک فهرست فروش در این کشور شده است در این هفته ۴/ ۲۵ میلیون دلار دیگر فروش کرد تا مجموع فروشش را به ۵/ ۱۰۸ میلیون دلار برساند.
داستان این فیلم دو سال بعد از فیلم «سرنوشت خشمگین» را روایت می‌کند و شخصیت اصلی آن که یک مامور با تجربه به نام لوک هابز است، تصمیم دارد با دوست و رقیب قدیمی‌اش دکارد شاو همکاری کند و یک خلافکار مخوف به نام کریسنتون را متوقف کنند. «داستان‌های ترسناک برای گفتن در تاریکی» که گی‌یرمو دل تورو تهیه‌کننده‌اش بوده نیز با فروش ۸/ ۲۰ میلیون دلار در ۳۱۳۵ سالن سینما فیلم دوم هفته شد. این فیلم که بر اساس کتابی به نویسندگی آلوین شوارتز ساخته شده، داستان گروهی نوجوان را روایت می‌کند که داستان‌های یک کتاب ترسناک برای آنها به واقعیت پیوسته و حالا می‌خواهند راز این قتل‌های مرموز را پیدا کنند. «شیرشاه» با فروش ۲۰ میلیون دلار دیگر، فیلم سوم هفته در آمریکای شمالی شد و همین هفته ۴/ ۵۱ میلیون دلار دیگر هم در ۵۴ بازار بین‌المللی فروش کرد. فیلم خانوادگی پارامونت با عنوان «دورا و شهر گمشده طلا» هم جایگاه چهارم را به دست آورد و ۱۷ میلیون دلار از نمایش در ۳۷۳۵ سالن سینما فروش کرد.
فیلم اخیر تارانتینو «روزی روزگاری در هالیوود» با اینکه رتبه پنجم فروش فیلم‌های هفته را به خود اختصاص داده، به نوبه خود توانسته برای کارگردانش موفقیتی جدید محسوب شود. این فیلم در سومین آخر هفته اکرانش موفق شد آمار فروشش در آمریکا را فراتر از ۱۰۰ میلیون دلار ببرد و به این ترتیب این چهارمین فیلم تارانتینو است که چنین موقعیتی را به دست آورده است. البته این فیلم در سومین آخر هفته اکرانش با کاهش فروش ۴۲ درصدی روبه رو شد و ۶/ ۱۱ میلیون دلار فروش را در این هفته ثبت کرد تا در مجموع ۳/ ۱۰۰ میلیون دلار فروخته باشد. داستان این فیلم درباره ریک دالتون بازیگر تلویزیونی است که به مرور زمان در پی اتفاقاتی که برایش می‌افتد و شایعه می‌شود که همسرش را کشته، محبوبیت خود را از دست می‌دهد…
منبع:donyaye-eghtesad.com
نوشته بررسی گیشه‌ی هالیوود اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
باورش سخت است اما برد پیت، یکی از جذاب ترین مردان هالیوود حالا ۵۵ سال دارد. پیت از زمان اولین حضورش بر پرده سینما، برای بسیاری از مخاطبان تبدیل به یک بت شده و سال ها تلاش در عرصه ی سینما از او بازیگر و تهیه کننده ی برجسته ای در هالیوود ساخته. برد پیت این روزها جدیدترین ساخته ی کوئنتین تارانتینو یعنی «روزی روزگاری در هالیوود» (Once Upon a Time in Hollywood) را بر پرده ی سینماها دارد. برد پیت و لئوناردو دیکاپریو، نقش های اصلی این فیلم را برعهده دارند. در ادامه به چند حقیقت کمتر شنیده شده درباره زندگی برد پیت خواهیم پرداخت.
شروع حرفه بازیگری
ویلیام بردلی پیت در سال ۱۹۶۳ در شهر کوچک شانی در ایالت اکلاهامای آمریکا و در یک خانواده ی مذهبی باپتیست به دنیا آمد.
بعد از اتمام دوران مدرسه، ویلیام در کالج در رشته ی روزنامه نگاری و تبلیغات تحصیل کرد، اما هرگز فعالیتی در این زمینه نکرد. او با تنها سرمایه اش که ۳۲۵ دلار بود راهی هالیوود شد. تقریباً همان زمان بود که اسم کاملش را کنار گذاشت و دیگر تبدیل به برد پیت شد.
قبل از تبدیل شدن به یک ستاره، برد ِ جوان مدتی بارکشی می کرد، رانندگی می کرد و حتی با یک تن پوش عروسکی برای یک رستوران فست فود تبلیغ می کرد. او برای تأمین هزینه ی دوره های بازیگری و اجاره خانه اش نیاز به پول داشت. طولی نکشید که توجه فیلمسازان هالیوودی به او جلب شد و فرصت بازی در فیلم ها و سریال های مختلفی را پیدا کرد.
برد پیت: «مجبور بودم لباس خروس تنم کنم و برای جلب توجه مردم جلوی یه رستوران فست فود برقصم. بعد از چهار سال درس خوندن تو کالج اینطوری متوجه ساز و کار تبلیغات شدم.»
اولین فیلم بلند سینمایی برد پیت، «نیمه تاریک خورشید» (The Dark Side of the Sun) بود که ۱۰ سال بعد از فیلمبرداری اش اکران شد چون بخشی از فیلم هنگام فیلمبرداری گم شده بود.
یکی از اولین کارهای پیت در سینما، یک فیلم نامتعارف به نام «دنیای باحال» (Cool World) بود که در آن از ترکیبی از بازیگران و شخصیت های انیمیشنی استفاده شده بود. متأسفانه این فیلم در گیشه شکست خورد.
شناخته شدن و به شهرت رسیدن
پیت بعد از بازی در فیلم مشهور «مصاحبه با خون آشام» (Interview with the Vampire) بود که به شهرت رسید. در این فیلم او با دو بازیگر مشهور دیگر یعنی آنتونیو باندراس و تام کروز همبازی بود.
برد پیت: «از راهبهای بودایی یاد گرفتم که سه تا چیز بدترین اتفاق هایی هستن که میتونن برای یه نفر پیش بیان. اون سه تا چیز، زیبایی، شهرت و ثروته.»
بعد از آن، برد در فیلم های مشهور زیادی مثل «افسانه های خزان» (Legends of the Fall)، «هفت» (Se7en) و «با جو بلک آشنا شوید» (Meet Joe Black) حضور پیدا کرد. بعد از بازی در فیلم «هفت سال در تبت» (Seven Years in Tibet)، به دلایل سیاسی ورود پیت به چین ممنوع شد. با این حال، گفته می شود او اخیراً سفری به این کشور داشت و به طرفداران چینی خود هم امضا داد.
در هر حال، برد پیت تسلط زیادی روی زبان ژاپنی دارد.
پیت برای آنکه تصویر بی نقصی روی پرده ی سینما داشته باشد، مجبور شد تغییراتی روی دندان هایش انجام دهد تا لبخند سفید و درخشانی داشته باشد. اما چیزی نگذشت که بازی در فیلم «باشگاه مشت زنی» (Fight Club) به او پیشنهاد شد. بدیهی بود که نقش او یعنی همان «تایلر دردن» دیوانه نمی توانست دندان های بی نقصی داشته باشد، بنابراین پیت مجبور شد از دندانپزشکش بخواهد یک شکستگی در دندان جلویش به وجود آورد.
برد برای بازی در نقش «آشیل» در فیلم «تروا» (Troy) با عضله سازی حدود ۱۰ کیلوگرم وزن اضافه کرد و شرایط عجیب و غریب بازی در این فیلم باعث شد در جریان یکی از صحنه ها تاندون آشیل پیت واقعاً آسیب ببیند.
برد پیت تنها مرد دنیا است که تا به حال دو بار به عنوان جذاب ترین مرد زنده ی دنیا شناخته شده.
پیت تا به حال هیچ اسکاری برای نقش آفرینی هایش نبرده، گرچه ۳ بار نامزد دریافت این جایزه شده. بار اول در سال ۱۹۹۶، برای نقش مکملش در فیلم «دوازده میمون» (Twelve Monkeys) بود. بار بعدی او در سال ۲۰۰۹ برای نقش اصلی اش در فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» (The Curious Case of Benjamin Button) نامزد شد.
سه سال بعد، پیت در دو بخش نامزد جایزه اسکار شد، یکی در بخش تهیه کننده ی بهترین فیلم و دیگری در بخش بهترین بازیگر مرد برای فیلم «مانیبال» (Moneyball). او فقط یک بار موفق به دریافت جایزه اسکار شده. در سال ۲۰۱۴ پیت بالاخره به عنوان تهیه کننده برای فیلم «دوازده سال بردگی» (۱۲ Years a Slave) برنده ی اسکار شد.
آن سال تنها باری بود که در مراسم اسکار از میهمانان با پیتزا پذیرایی شد. این کار با سفارش الن دی جنرس، مجری برنامه انجام شده بود. از قرار معلوم پیت علاقه ی زیادی به پیتزا دارد و گفته می شود انعام زیادی به دلیوری مَن داده بود.
در هالیوود یک نظریه به اسم «زنجیره ی پیت-هنکس» وجود دارد که علت اینکه چرا برد پیت تا به حال هرگز جایزه اسکار نگرفته را توضیح می دهد. طبق این نظریه، بازیگرها به دو دسته تقسیم می شوند: دسته اول آن هایی که مانند برد پیت هستند و دسته ی دوم هم آن هایی که مانند تام هنکس هستند. بازیگرهای نوع برد پیتی سال ها توانایی های خود در بازیگری را نشان دهند اما هرگز اسکار نمی گیرند. بازیگرهای نوع تام هنکسی هم فقط برای اولین کار موفق شان اسکار دریافت می کنند.
یکی از کاربران سایت Reddit اخیراً دست به تحقیق جالبی زده. او مقدار غذایی که برد پیت در هر کدام از فیلم هایش خورده را حساب کرده. برد، در مجموع در طول دوران بازیگری اش، نزدیک به ۴،۹۸۶ کالری بر پرده ی سینما دریافت کرده. او بیشترین کالری را در فیلم «مانیبال» دریافت کرده. طبق تحقیقات این کاربر، پیت در فیلم هایش بیشتر بوقلمون خورده (در ۵ فیلم).
زندگی شخصی
پیت در دوران جوانی یک قلب شکن تمام عیار بوده. در دهه ی ۱۹۸۰، او با رابین گیونز، مدل مشهور و همسر آینده ی مایک تایسون، بوکسور مشهور، در رابطه بود.
بعد از آن او مدت کوتاهی با کریستینا اپل گیت، بازیگر آمریکایی، وارد رابطه شد. داستان عاشقانه ی آن ها زمانی به پایان رسید که اپل گیت در جریان مراسم MTV Awards، در ملأعام به رابطه اش با پیت پایان داد.
در جریان فیلمبرداری فیلم «هفت»، برد با گوئینت پالترو، بازیگر مشهور وارد رابطه شد. آن ها باهم نامزد کردند اما طولی نکشید که بدون اعلام هیچ توضیحی از یکدیگر جدا شدند.
آشنایی پیت با جنیفر آنیستون، بازیگر مشهور، در موقعیت نامتعارفی رقم خورد. ایجنت های هر دوی آن ها (کار کستینگ ایجنت انتخاب بازیگر و پیشنهاد او به کارگردان ها یا استودیوهای فیلمسازی است) بدون آنکه پیت و آنیستون شناخت قبلی ای از یکدیگر داشته باشند، یک قرار آشنایی برای آن ها ترتیب دادند. در سال ۲۰۰۰، این زوج با یکدیگر ازدواج کردند، اما ۵ سال بعد از هم جدا شدند.
در هر حال، پیت و آنیستون در سال ۲۰۰۱ با یکدیگر یک کمپانی فیلمسازی موفق به نام Plan B راه اندازی کردند. تعدادی از فیلم های مشهور هالیوودی از جمله «تروا»، «جدا مانده» (The Departed)، «چارلی و کارخانه شکلات سازی» (Charlie and the Chocolate Factory)، «مهتاب» (Moonlight)، «جنگ جهانی زد» (World War Z) و دیگر فیلم ها، تولیدات این کمپانی بوده اند.
برد پیت در جریان فیلمبرداری فیلم «آقا و خانم اسمیت» (Mr. & Mrs. Smith) با آنجلینا جولی آشنا شد و آن ها اولین فرزند خود را یک سال بعد در کشور نامیبیا به دنیا آوردند. بعد از آن، این زوج صاحب یک دو قلو شدند. جولی چند فرزند خوانده هم داشت. پیت و جولی در مجموع ۳ دختر و ۳ پسر دارند که نام خانوادگی همه ی آن ها جولی-پیت است.
برد پیت: «پدر بودن بهترین کاریه که تا حالا توش شرکت داشتم. این کار دیدت رو تغییر میده. تو میتونی کتاب بنویسی، فیلم بسازی یا تابلو بکشی، ولی بچه داشتن عجیب ترین کاریه که تا حالا انجام دادم.»
پیت و جولی بعد از ۱۰ سال رابطه، ازدواج خود را رسمی کردند. حلقه ی نامزدی جولی بر اساس طراحی های اولیه ی پیت ساخته شد و یک سال طول کشید تا جواهرسازها کار ساخت آن را به اتمام برسانند.
قرارداد ازدواج آن ها ۱۰۱ صفحه داشت. در این قرارداد ذکر شده بود در صورت طلاق، ثروت عظیم شخصی پیت و جولی که قبل از ازدواج شان به دست آمده بود، محفوظ خواهد ماند و آن ها سرپرستی فرزندان شان را به طور مشترک برعهده خواهند داشت.
این زوج قبل از جدایی از یکدیگر، در فیلمی به نام «کنار دریا» (By the Sea) با یکدیگر همبازی شدند. این فیلم داستان زن و شوهری را روایت می کند که سعی دارند زندگی مشترک خود را حفظ کنند. متأسفانه این روش درمانی هم کارساز نشد و نه تنها فیلم بازخورد منفی ای دریافت کرد بلکه جولی و پیت هم از یکدیگر جدا شدند.
برد پیت: «همه ی ما یه موقعی همدیگه رو ترک می کنیم. ما بچه هامونو، عزیزان مونو ترک خواهیم کرد. من واقعاً از مرگ می ترسم. ولی ترسی از زندگی ندارم.»
سرگرمی ها
برد پیت علاقه ی زیادی به موتورسیکلت دارد و یک مجموعه ی شخصی از موتورسیکلت هم دارد.
برد پیت: «من موتورسواری می کنم. می دونین، یه حسی از آزادی داره. میتونی صدای رادیوی ماشین ها رو بشنوی و زیر کلاه کاسکتت، خود خودت باشی.»
پیت یک کارخانه ی شراب سازی در منطقه ی پراونس ِ فرانسه دارد. شراب گل رز تولید این کارخانه با برند Miraval عرضه می شود.
برد پیت علاقه ی زیادی به معماری دارد. او در گذشته دوره ی طراحی با کامپیوتر را گذرانده و در نگارش رساله ای درباره ی خانه ی قدیمی Robert Roe Blacker هم شرکت داشته.
در سال ۲۰۰۶، پیت یک صندوق سرمایه به راه انداخت که در پروژه های خانه سازی مقرون به صرفه در ایالت نیو اورلئانز آمریکا برای قربانیان توفان کاترینا مشارکت داشت.
برد پیت: «یه چیزی هست که بعد از چهل سالگی بهش میرسی. اینکه اشکالی نداره از دنیا برای رسیدن به هدف هات استفاده کنی و هدف اصلی هم اینه که برای این دنیا مفید باشی.»
در سال ۲۰۱۸، پیت در یک مزایده ی خیریه که به نفع صندوق کمک به هائیتی (Haiti Relief Fund) برگزار شده بود، تلاش کرد با پیشنهاد مبلغ ۱۲۰ هزار دلار، «یک بار ملاقات» با امیلیا کلارک، بازیگر مشهور را خریداری کند، اما این مزایده را به شخص دیگری که ۱۶۰ هزار دلار پیشنهاد داد، باخت. امیلیا کلارک بعدها اذعان کرد افسوس خورد که برد پیت این مزایده را برنده نشده بود.
منبع:rooziato.com
نوشته حقایقی کمتر شنیده شده درباره «برد پیت»، ستاره موفق و جذاب هالیوودی اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.
یکی از ابهامات تقویم سینمایی سال ۲۰۱۹ برطرف شد. فاکس سرچ‌لایت که مارس گذشته تریلر “لوسی در آسمان” (Lucy in the Sky) با بازی “ناتالی پورتمن” را منتشر کرده بود، سرانجام تاریخ اکران فیلم را مشخص کرد. این فیلم اکنون قرار است در تاریخ ۴ اکتبر و به صورت محدود افتتاح شود. “لوسی در آسمان” براساس حوادث واقعی ساخته می‌شود و بازگشت فضانوردی به زمین پس از یک مأموریت طولانی و روابط از هم گسسته‌اش با خانواده را به تصویر می‌کشد. پس از ادغام دو استودیوی فاکس و دیزنی سرنوشت این فیلم در هاله‌ای از ابهام قرار گرفته بود.
پورتمن در این فیلم نقش “لوسی کولا” را بازی می‌کند که پس از تجربه‌ای خاص در فضا به زمین بازمی‌گردد و در دنیایی که اکنون برایش کوچک به نظر می‌رسد سعی می‌کند رد واقعیت را گم نکند. “جان هم”، “زازی بیتس”، “دن استیونز”، “پرل آماندا دیکسون” و “الن برستین” دیگر بازیگران این فیلم‌اند.
این فیلم با توجه به تاریخ اکرانش باید با دیگر فیلم‌های مدعی اسکار استودیو از جمله “جوجو خرگوش” به کارگردانی “تایکا وایتیتی” که ماه آینده در جشنواره‌ی تورنتو اکران می‌شود رقابت کند. دو ماه بعد فاکس فیلم مدعی دیگری به نام “زندگی پنهان” ساخته‌ی “ترنس مالیک” را روی پرده خواهد برد.
اوایل تابستان هالی ابراز امیدواری کرده بود که فیلمش در فستیوال‌های پاییز از جمله ونیز به نمایش درآید اما تاکنون این اتفاق روی نداده و فرصت برای حضور در ونیز، تورنتو و جشنواره‌ی نیویورک از دست رفته است اما فیلم هنوز امکان اکران در جشنواره‌ی تلیوراید که فهرستی منتشر نکرده را دارد. هالی علاوه بر این شایعه‌ی فیلمبرداری مجدد بعضی صحنه‌های فیلم را رد می‌کند: “ما اساساً یک روز بیشتر فیلمبرداری کردیم. یکی از سکانس‌های پایانی بود، به نظر این اتفاقی عجیب نیست و برای پروژه‌هایی با بودجه‌های معین غیرمعمول است، اما صحنه‌های پایانی مهم‌ترین بخش فیلم‌اند. در فیلمی مثل این، با توجه به مسیری که پیموده بودیم باید بخش دیگری به آن اضافه می‌شد.”
منبع:سینما
نوشته ناتالی پورتمن وارد رقابت اسکار شد/ بازگشت خانم بازیگر از فضا اولین بار در نقد فارسی. نقد و بررسی فیلم. پدیدار شد.